เมียน้อยขึ้นแท่น

คำพูดของคนด่าทอกดดันปาคำว่าเมียน้อยให้เธอ ทั้งที่เธอไม่เคยย่างกรายเข้าใกล้คำนี้
“อีหน้าด้าน อีชั้นต่ำ วันๆ ไม่ทำอะไร จ้องแต่จะงาบผัวชาวบ้าน” อัยยา ตามมาเจอสามีนั่งรับประทานอาหารกับผู้หญิงคนหนึ่ง ยังไม่ทันได้ไถ่ถาม หล่อนก็ก้าวอาจๆ ใบหน้าที่มีแต่ความโมโห เลือดความโกรธขึ้นหน้าถึงขีดสุด ต่อให้เอาช้างมาฉุดไม่อยู่ ฉวยได้เหยือกน้ำเย็นจัด ยกทเราดศีรษะผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามสามี เปียกโชกตั้งแต่ศีรษะยันเสื้อผ้าราคาถูก ขนาดเศษผ้าขี้ริ้วที่บ้านหล่อนยังมีค่ากว่าอีแรดตัวนี้
“เดี๋ยวไอซ์ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย” คนเป็นสามีร้องห้าม อายคนแทบไม่มีหน้าอยู่แล้ว
“ทำไมไอซ์จะทำไม่ได้ ในเมื่อไอซ์เป็นเมีย เมียที่ถูกต้องตามประเพณี กฎหมาย อีผู้หญิงชั้นต่ำเน่าเหม็นคนนี้มันจะงาบผัวไอซ์ ก็เห็นๆ อยู่จะให้ไอซ์ใจเย็น นั่งดูมันพาผัวไอซ์ไปกกหรือคะ นั่นไม่ใช่คนอย่างไอซ์” อัยยาเสียงดังลั่นร้านอาหารหรู ผู้คนตกใจมองมาเป็นตาเดียวด้วยสายตาตื่น สอดรู้สอดเห็น
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” วิภพเองก็พูดอะไรมากไม่ได้ ในเมื่อผู้หญิงตรงหน้า ช่างน่าสงสารเธอขอร้องห้ามแพร่งพรายเรื่องของเธอให้กับคนนอกรู้
“หุบปากซะพี่ภพ ไอซ์จะจัดการอีเหม็นเน่านี้เอง” อัยยาไม่สนใจสอบถามอะไรทั้งสิ้น ความหึงสามีบังตาจนหน้ามืด ต่อให้มีสายตาคนนับสิบจ้องมอง อยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้าน ทำไมหล่อนตกใส่ใจ ดีซะอีกจะได้ประจารอีนางเมียน้อยชั้นต่ำให้อับอาย แล้วมันสมควรอาย ไม่ใช่หล่อน คนอะไรหน้าด้านมานั่งปั้นหน้ายิ้มให้ผัวคนอื่น “นี่ถ้าฉันมาไม่ทัน แกคงหิ้วผัวฉันไปกินละสิ”
“ค่ะ...ฉันก็คงทำอย่างที่คุณกำลังพูด” พิชญากล่าวยอมรับเสียงเรียบเฉย