มายาพิศวาส

เขาพลันนิ่งขึงเหมือนกลายเป็นหินไปโดยฉับพลัน
นัยน์ตาเบิกกว้าง ปากอ้าปราศจากสุ้มเสียง
ใบหน้าเกร็งกลายเป็นสีเขียวคล้ำอย่างน่าพรั่นพรึง
มันเป็นใบหน้าคนที่ได้รับความตกใจกลัวอย่างสุดขีด

สายลมพัดวูบหนึ่งเข้ามาทางช่องประตูที่เปิดแง้มอยู่
สตรีเจ้าของบ้านยกตะเกียงขึ้นอีกครั้ง
ทำให้มองเห็นร่างที่ยืนประจันอยู่เบื้องหน้าค่อนข้างชัด

น่าประหลาดมหัศจรรย์สุดพรรณนา
ร่างแข็งทื่อด้วยความตกใจของผู้ชายแปลกหน้าหายไปอย่างน่าพิศวง
สิ่งซึ่งมาแทนที่ ณ จุดที่เขาเคยยืนอยู่นั้น
คือ ก้อนหินสีเทานวลขาวขนาดใหญ่ก้อนหนึ่ง!