รอยรักปรารถนาเถื่อน

* นิยายเรื่องนี้เคยผ่านการตีพิมพ์มาก่อน อ่านตัวเองก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ*

“คุณกำลังจะบอกผมว่าถึงคุณจะต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ไหนแต่ก็มีความเป็นคนมากกว่าผมอย่างนั้นใช่ไหมเพียงตะวัน”
“คุณเองก็ไม่ได้โง่ไปเสียทีเดียวนี่คะ!” หญิงสาวเหยียดยิ้มที่มุมปากก่อนจะถลึงตามองคนตรงหน้าเมื่อเขาออกแรงบีบเค้นที่ข้อมือของเธอสุดแรงจนเจ็บช้ำระบมไปหมด
“แต่ผมว่าคุณนั่นแหละที่โง่...โง่ที่จะท้าทายของอย่างแมทธิวคนนี้ แล้วไหนมาดูกันสิว่าไอ้ความสูงส่งเลอค่าที่คุณว่ามันจะทำให้ผมสะใจได้มากสักแค่ไหนกันเชียว” แมทธิวทิ้งทวนเอาไว้ก่อนจะฝังใบหน้าเข้าหาซอกคอขาวหอมกรุ่นอย่างรุนแรงจนหญิงสาวหวีดร้องออกมาเสียงหลงไม่คิดว่าเขาจะป่าเถื่อนและกล้าทำอะไรแบบนี้กับเธอ
“ปล่อยฉันนะคุณแมทธิว! คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน ปล่อยสิ!” เสียงร้องห้ามของเธอหรือจะทำให้เขายอมหยุด กลับกันยิ่งเธอห้ามเขาก็ยิ่งอยากจะเดินหน้าต่อไป การทำให้เธอได้เจ็บปวดนั่นคือสิ่งที่ใจคิด แต่การกระทำกลับเป็นไปตามแรงอารมณ์ที่พุ่งทะยานขึ้นราวกับจะไม่มีใครหรือสิ่งไหนมาหยุดมันได้อีกต่อไป
“ทำไมไม่มี! ผมเนี่ยแหละที่มีสิทธิ์ในตัวคุณมากกว่าใครหน้าไหนทั้งนั้น แล้วมันก็ถึงเวลาแล้วที่ผมจะทวงสิทธิ์ที่ว่านั้นกลับคืนมา!”
“คนเลว ฉันเกลียดคนแบบคุณที่สุด อื้อ!” คำเกลียดที่ไม่อยากฟังถูกปิดลงด้วยริมฝีปากหนาที่กระแทกเข้าหาอย่างแรงก่อนจะดันร่างของคนตัวเล็กกว่าให้แนบชิดกำแพงเพื่อไม่ให้เธอมีโอกาสดิ้นหนี สองมือน้อยๆ ที่ระดุมทุบก็ถูกรวบตรึงเอาไว้แน่นเหนือหัว
“อื้อ!” เพียงตะวันพยายามอย่างหนักที่จะเบือนหน้าหนีรสสัมผัสที่หยาบคายของชายหนุ่มแต่ถึงยังไงก็ไม่อาจต้านทานเรี่ยวแรงที่เยอะกว่าของเขาได้เลยอีกทั้งข้อมือทั้งสองยังถูกตรึงเอาไว้แน่นเป็นเหตุให้ทางหนีนั้นถูกปิดตายลงทันทีพร้อมลิ้นร้อนๆ ที่ชอนไชไปทั่วโพรงปากเก็บเกี่ยวเอาความหอมหวานไปด้วยวิธีสกปรก
“ไง! จูบกับพี่ผัวตัวเองมันก็ไม่เลวเสมอไปหรอกใช่ไหม” แมทธิวยิ้มเยาะอย่างมีชัยก่อนจะเผลอลืมตัวปล่อยแขนของหญิงสาวให้เป็นอิสระนั้นเลยทำให้เพียงตะวันมีโอกาสที่จะผลักอกคนเลวตรงหน้าให้ถอยห่างพร้อมทั้งตวัดวาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าหล่อคมคายเข้าเต็มแรง