อิ่มเอมเปรมรัก

ชีวิตนี้ก็ไม่คิดจะมีแฟนอีกแล้วเพราะเข็ดกับความรัก แต่จู่ๆ เธอก็ต้องหวั่นไหวอีกครั้ง เพราะการกระทำของคนที่เธอเรียกว่า 'เจ้านาย'
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เจ้านายคะ กรุณาปล่อยด้วยค่ะ” สองมือพยายามแกะมือของอีกฝ่ายออกพลางมองไปรอบๆ ด้วยความกลัวว่าจะมีคนมาเห็น
“...” ใบหน้าหล่อมืดดำขึ้นทันที แทบไม่มีเวลาให้เธอได้หยุดหวั่นไหว ริมฝีปากร้อนปิดลงบนปากบางของเธอ บทลงโทษที่แสนหวานเริ่มต้นขึ้นโดยไม่สนว่าจะมีใครผ่านมาเห็นหรือไม่
“อื้อ” เนื่องจากตอนนี้เธอและเขายืนอยู่ในที่โล่งแจ้งเสี่ยงมากที่จะมีใครมาเห็น เธอจึงพยายามดิ้นรนให้ริมฝีปากหลุดจากการเกาะกุม แต่อีกฝ่ายมีหรือจะยอมง่ายๆ แขนแกร่งกอดเกี่ยวเอวคอดกิ่วของเธอเอาไว้แน่น ในขณะที่มือหนาอีกข้าง จับศีรษะทุยได้รูปเอาไว้เพื่อบีบบังคับไม่ให้เธอถอยออกห่าง
“ไม่ยอมทำตามที่ผมบอก เพราะอยากให้ผมจูบนี่เอง”
“เจ้า...คุณนทีคะ กรุณาอย่าทำแบบนี้อีก ให้เกียรติเปรมด้วยค่ะ”
“ก็เพราะให้เกียรติไงครับถึงได้ทำแค่นี้” เขาเค้นเสียงตอบลอดไรฟันถ้าไม่ได้สัญญาเอาไว้ป่านนี้เขาคงรวบหัวรวบหางเรียบร้อยแล้ว ยิ่งได้ยินบทสนทนาของพวกพนักงานว่าเธอมีหนุ่มหล่อมาจีบ เขายิ่งทนไม่ได้อยากจะจับเธอกินแสดงความเป็นเจ้าของ
“เปรมขอตัวนะคะ” หญิงสาวทำท่าจะหนี แต่เขาไม่เปิดโอกาสง่ายๆ เขาอุ้มเธอขึ้นแนบอกก่อนจะยัดเข้าไปในรถ
“ผมจะปล้ำคุณตรงนี้แน่ ถ้าคุณเปิดประตูลงมาโดยที่ผมยังไม่ได้อนุญาต”