สยบรักเทพบุตรเสเพล

นิยายเขียนใหม่ ยังไม่เคยตีพิมพ์ที่ไหนมาก่อนค่ะ
---------------
หลังจาก คาร์ลอส อันเดรส กอนซาโล่ ลากพริตตี้สาวคนหนึ่งขึ้นเตียง เพราะความมึนเมาบวกกับความเจ้าเล่ห์ เธอเมาเขาเมาถือว่าหายกัน แต่เรื่องราวไม่ได้จบง่ายดายเหมือนในละคร เมื่อเธอขโมยของล้ำค่าไปจากเขา
นาตาชา ธนคุณ เอลลีส คิดว่าเธอนี่ช่างซวยซ้ำซวยซ้อนไม่รู้จบ สูญเสียพรหมจารีให้กับหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ยังไม่พอ อุตส่าห์หลบลี้หนีหน้า โลกก็ยังเหวี่ยงเธอกลับไปหาเขาอีกจนได้ แล้วดูท่าว่าครั้งนี้เธอจะถูกเขาขย้ำจนจมเขี้ยว

“สวัสดีไวท์แรบบิท เรามีอะไรต้องคุยกันไหม?”
“คะ... คุณ!”
“จำผมได้ใช่ไหม คนขี้ขโมย”
“อย่ากล่าวหาฉันนะ และฉันก็ไม่มีธุระอะไรจะต้องคุยกับคุณ”
“ปากแข็ง เลือกเอาจะคุยกับผมหรือตำรวจ”
“เฮอะ เอาสิ ถ้าคุณแจ้งตำรวจ ฉันก็มีเรื่องจะแจ้งความเหมือนกัน เรามาแลกกันคนละหมัด”
“ข้อหาอะไรล่ะ ผมพรากพรหมจารีงั้นรึ คุณมีหลักฐานหรือเปล่า”
“ไอ้คนเฮงซวย สามเดือนแล้ว ฉันยังจะเหลือหลักฐานอยู่อีกเหรอ”
“งั้นผมจะช่วยเพิ่มหลักฐานให้คุณเอง”
----------------
หญิงสาวครางงึมงำ พยายามจะดิ้นหนีความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นในความฝัน แต่เธอขยับตัวไม่ได้ ศีรษะก็ยกไม่ขึ้นเหมือนมันหนักสักร้อยกิโลกรัม ทว่าเมื่อใครคนหนึ่งแตะต้องเธอที่ตรงนั้น พลังบางอย่างก็กระหึ่มเข้าใส่เธอ กระชากเธอให้หลุดจากการควบคุม ทรวงอกอ่อนไหวเครียดครัด เธอกัด
ริมฝีปากล่าง เมื่อหัวแม่มือเขากดคลึงร่างกายส่วนนั้น อาการปวดที่เคยรู้สึกในท้องน้อยและระหว่างขา แปรเปลี่ยนเป็นแรงเต้นตุบๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก แล้วเมื่อมือเขาแทรกผ่านเข้าไปอย่างนุ่มนวล สัมผัสหนักหน่วงทำให้เธอแทบทนไม่ได้และลืมตาขึ้นมา
“ไวท์แรบบิท”
“คุณเป็นใครคะ” หญิงสาวเลิกคิ้ว ยังมึนงงระหว่างความจริงกับความฝัน เธอเคยตื่นขึ้นมาแล้วพบกับความผิดหวังเสมอ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ ผู้ชายในความฝันของเธอมีตัวตน
“คาร์ลอส กอนซาโล่” เขาตอบ
“ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่กับฉันคะ”
“นี่คือห้องนอนบนเรือยอชต์ของผม เรากำลังจะฟัดกัน”
ร่างกายเธอยังได้รับการปรนเปรอจากมือของเขาจนมึนงง ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเธอหลับหรือตื่นกลางวันหรือกลางคืน คำพูดหยาบคายผ่านหูไปเหมือนสายลมพัดผ่าน แต่เธอก็เริ่มต่อต้าน ทว่าเป็นการต่อต้านความซาบซ่านที่เกิดขึ้นในร่างกาย
“เอามือออกไปค่ะ... ได้โปรด”
“คุณคงต้องตัดมือผมทิ้ง... ที่รัก”