มงกุฎรัตติกาล

ดารางามเลอค่านภากาศ
พราวพิลาศพาหทัยให้ฝันหา
แม้มิอาจหยุดยั้งกาลเวลา
แต่ยังเฝ้าเสาะหาเจ้าเนื้อนวล

แม้ยามหลับยังปรากฏในช่วงหนึ่ง
สัมผัสซึ้งยอดดวงใจหาใช่ฝัน
หากพอตื่นภาพจางเลือนสลายพลัน
ย้ำว่านั่นคือมายาที่ไม่จริง

แต่กระนั้นก็มิอาจตัดใจจาก
แม้นพลัดพรากก็มั่นคงมิเปลี่ยนผัน
รักยังจารในหทัยทุกวารวัน
จึงปิดกั้นห้องใจนั้นเพื่อนางเดียว

รักรัญจวนชวนคนโศกให้ขมขื่น
แม้วันคืนไม่อาจย้อนสู่ความฝัน
รัตติกาลแห่งดวงใจคือนิรันดร์
มงกุฎรักล้ำค่านั้นมิทวงคืน