My Teacher เธอคือที่รัก

ความรักไม่สมควรมีใครสักคนที่ผิด หากจะผิด ก็คงต้องโทษที่เวลา ที่ทำให้เรามาพบกันเร็วเกินไป

“ทำไมไม่อยากมองหน้าพิมพ์”
“ก็บอกว่าอย่ามาใกล้”
“แล้วถ้าพิมพ์ทำไม่ได้” ต่อคำ แล้วกดปลายจมูกลงขยี้ปลายจมูกอีกคนที่กำลังทำหน้าอ้ำอึ้ง เหมือนกำลังนึกหาคำมาตอบให้ แต่ก็นึกไม่ออก เพราะสมองยิ่งตื้อซื่อบื้อเท่ากับรัศมีทำลายล้างของคนกำลังหยอก
มันจะน่ารักอะไรเบอร์นั้น
“พิมพ์ทำไม่ได้ ทุกอย่างที่แปลว่าให้เอาตัวไปอยู่ไกล ๆ” คำเฉลยสิ้นสุดลงพร้อมกับการถอนหายใจให้เห็นซึ่งหน้า แต่คนตรงหน้ากลับไม่สนใจ ซบใบหน้าลงข้างซอกคอคนอื่นเฉย
“แต่พี่ก็ไม่ควรลากคนอื่นลงมาจูบกลางน้ำแบบนี้นะ เกิดขวัญว่ายน้ำไม่เป็นใครจะช่วยพี่ขึ้นมา”