กอหญ้าริมธาร

ฉันรู้จักกับธารครั้งแรกผ่านการแนะนำของคิว เราเริ่มจากความเป็นเพื่อนนานวันเข้าความรู้สึกของฉันก็เปลี่ยนเป็นมากกว่านั้น ฉันมีความสุขกับการได้อยู่กับเขา ได้พูดคุยกับเขา แต่แล้ววันหนึ่งความสุขก็หายไปมันพังลงไม่เหลืออะไรเลย

“วันนี้เพื่อนธารใจดีพาเพื่อน ๆ มาเลี้ยงฉลองโดยไม่มีใครต้องเสียเงินสักบาท พวกเราก็มีของจะมอบให้เป็นการตอบแทนน้ำใจของเพื่อนธาร”

พิชญ์พูดขึ้นจากนั้นเขาจะบอกให้ธารหลับตา ฉันไม่ได้คลุกคลีกับพวกเขาเลยไม่รู้ว่าจะเซอร์ไพรส์อะไรธาร แต่ทุกคนเล่นใหญ่มากก็อดรู้สึกตื่นเต้นไปกับธารไม่ได้ เมื่อธารหลับตาและหันหลังวงล้อมที่เพื่อน ๆ ยืนอยู่ก็เปิดออกก่อนจะปรากฏร่างหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้าไปหาเขา เธอเดินไปหยุดอยู่ข้างหลังของเขา

“เอาล่ะไอ้ธารหันกลับมาได้แล้ว” สิ้นเสียงพิชญ์ธารก็หันกลับมา

“เซอร์ไพรส์!!” ทุกคนร้องตะโกนออกมากับเรื่องเซอร์ไพรส์ที่เตรียมไว้ให้เขา ธารมองผู้หญิงที่ยืนยิ้มตรงหน้าเขาด้วยความนิ่งงันซึ่งก็ไม่ต่างจากฉัน ฉันยืนนิ่งมองพวกเขา เป็นอีกครั้งที่ต้องมาเห็นเหตุการณ์แบบนี้

“ไม่ต้องมอง” เสียงพูดดังจากด้านหลังพร้อมกับฝ่ามือหนาที่เคลื่อนมาบังสายตาของฉัน

ถึงไม่มองก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาให้หยุดไหลได้