เมียทวงบัลลังก์

“เอาคนของเธอออกไปซะเมธาวี ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ”
“ฉันจะไปก็ต่อเมื่อฉันอยากไป”
ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวกว่าที่คิดเอาไว้
หากคชินทร์คือ ‘เจ้าพ่อ’ เมธาวีก็คงไม่ต่างจาก ‘เจ้าแม่’ นักหรอก
“อย่ากวนประสาท เธอคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธองั้นเหรอ”
“ก็เอาสิ อยากทำฉันท่าไหนก็เอาเลย เรามัน ‘คนคุ้นเคย’ กันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“เธอมันอสรพิษ”
“ความดีของคุณหากเทียบกับโจรในคุกนับว่าติดลบ ตัวเองไม่ได้ดีไม่กว่าฉันนักหรอก อายปากบ้างนะคะที่รัก”
“เมธาวี!”
“ฉันชื่อเมธาวีและมาที่นี่เพื่อประกาศความเป็นเมีย ขอบคุณที่คุณจำชื่อเมียใหม่ของคุณได้” ริมฝีปากประดับด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม กล่าวต่ออย่างยียวน “คุณน่ารักมากเลยนะคะ”
คนหนึ่งเกรี้ยวกราด อีกคนนิ่งสงบ ปั่นอารมณ์ของคชินทร์ได้อย่างดีเยี่ยม แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา รับมือด้วยยาก เธอพร้อมปะทะอย่างไม่เกรงกลัว จนกว่าจะบรรลุความต้องการของตัวเอง
“ไม่มีทาง คนอย่างฉันมีสมองไม่เอาเธอมาเป็นเมียหรอก”
“บนเตียงไม่เห็นคุณพูดแบบนี้เลย มีแต่รั้งให้ฉันอยู่กับคุณจนถึงเช้า ฉันเห็นใจคุณนะคะคุณคชินทร์ นี่ไงล่ะ....ขนของมาอยู่ด้วยแล้วไง ไม่ถูกใจอีกเหรอ ทำไมเอาใจยากจัง เริ่มจะไม่น่ารักแล้วนะคะ”