ดอกไม้ในพายุ

หากเธอเปรียบดั่งต้นไม้
เธอเติบโตขึ้นมาโดยไร้เมล็ดปุ๋ย
ความอ้างว้าง เดียวดาย คือสิ่งที่คู่กายของเธอตลอดมา
ความเจ็บช้ำของแม่ที่เกิดจากผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ
ทำให้เธอหวาดกลัวต่อความรัก
ฝังใจสาปส่งผู้ชายทุกคน
แต่เมื่อเธอได้พบเขา…
กำแพงที่เคยตั้งไว้ในหัวใจกลับค่อยๆ ทลายลง
เธอเปิดหัวใจยอมรับความรัก…
แต่แล้วประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอย
วันนี้…เธอเข้าใจและรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดของแม่
วันนี้…เธอได้ประจักษ์ถึงพิษของความรักแล้วว่ามันแสนทุกข์ทรมานเพียงใด
แต่แปลก…ที่เธอกลับยืนหยัดอยู่ได้ด้วยหัวใจที่งดงามและแข็งแกร่งของเธอ
ในความเจ็บปวด ประโยคหนึ่งของพ่อในวันวานผ่านแว่ว
คนไม่รักกัน แค่กระทบนิดเดียว สายใยรักก็ขาดสะบั้น
แต่ถ้าหากรักกัน ต่อให้กระทบกระทั่งเพียงใด สายใยรักก็จะยังคงอยู่
ในอดีต…สายใยรักระหว่างพ่อและแม่ขาดสะบั้น
ในวันนี้…สายใยรักของเธอและเขาจะเป็นอย่างไร?