My girl เรียกเธอว่าที่รัก

“ก็แค่เซ็กส์มันทำไมเหรอ มันน่าอายตรงไหนเนี่ย”

น้ำเสียงที่แสนเย็นชาของเติมเต็ม ทำให้ขวัญข้าวเพิ่งจะรู้ตัวว่า เธอกำลังคุยกับคนหัวนอกเข้าแล้ว

“เต็มไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เมื่อไหร่นะ” ขวัญข้าวรีบเงยหน้าขึ้นมาถามกันทันที

“จบม.สามเมืองไทยก็ไปค่ะ”

“เคยไหม” พี่สาวถามพร้อมเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างลุ้นๆ ในคำตอบ

“ก็มีเดทบ้างแหละ หรือพี่ไม่เคยมีกับใครเลย”

พอได้ยินคำตอบแบบนั้น คนพี่ก็เริ่มมีกำลังใจที่จะเล่าของตัวเองบ้าง

“พี่ไม่เคยมีความสุขกับมันเลยต่างหากล่ะ พี่ดูเป็นคนผิดปกติป่ะ”

“ทำไมเต็มไม่รู้สึกว่าพี่เป็นแบบนั้น” เติมเต็มตอบยิ้มๆ มันมีบางจังหวะที่เธอจับสังเกตได้ ของพวกนี้ไม่เชิงว่าเซ้นส์ล้วนๆ แต่ต้องควบประสบการณ์เข้าด้วย มันก็จะดูออกไม่ยาก

“แล้วเต็มรู้สึกไง” ขวัญข้าวถามด้วยความตื่นเต้น เหมือนน้องสาวกำลังเปิดโลกใบใหม่ให้เห็น

ในที่สุด พวกเธอก็คุยกันเรื่องนี้ได้อย่างคล่องปาก โดยที่ความเขินอายค่อยๆ ถอยห่างไปอย่างไม่รู้ตัว

“รู้สึกตรงกันข้าม และคนแบบนี้จะชอบดึงดูดเต็ม”

“ไม่จริงอ่ะ มั่วแล้ว” ขวัญข้าวรีบบอกปัด กำลังจะเหมารวมแล้วว่าน้องสาวเดาล้วนๆ และเดาผิดเสียด้วย เพราะเธอเองไม่เคยแฮปปี้กับเรื่องอย่างว่าเลย กระทั่งในคืนที่เกือบพลาดกับศจี เพราะความเข้าใจผิดของอีกฝ่าย

คืนนั้นเองที่ทำให้รู้ว่า สัมผัสจากคนที่เราหลงรักหัวปักหัวปำมันชวนสะท้านขนาดไหน...

“จริ้ง...แบบพี่นี่แหละ แบบพี่เลย พี่จะปฏิเสธตัวเองทำไม”

ปานโดนสะกดจิต เพราะขวัญข้าวกำลังจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ฉับพลันที่เห็นริมฝีปากของเติมเต็ม นอกจากมันจะน่ามองแล้วมันยังน่าจูบอีกต่างหาก เลือดในกายร้อนๆ พลันพลุ่งพล่าน เธอกำลังโดนเด็กยั่วด้วยคารม แต่ก็ต้องกัดฟันพูดออกไปทั้งใจป่วนปั่นว่า

“ไม่จริง!”

------------------------------

พี่ข้าวพูดเล่นพูดจริง หรือไม่รู้จักตัวเองดีคะ มาร่วมหาคำตอบค่ะ #ซึนแต่แซบ