Come on baby มารักกันเถอะ

"บุริศร์" ชายหนุ่มผู้ผิดหวังจากการรักเพื่อน
"กานติมา" หญิงสาวผู้ถูกคนรักหักหลัง

เมื่อทั้งคู่บังเอิญมาพบกัน และมีเหตุให้อีกฝ่ายต้องตกกระไดพลอยโจรไปกับเธอที่กุเรื่องอ้างแฟนเก่าที่มาขอคืนดีว่าเขาคือแฟนใหม่ เพื่อความสมจริงเธอก็ดึงเขามาจูบต่อหน้าแฟนเก่า เท่านั้นยังไม่พอเมื่ออีกฝ่ายดูถ้าว่าจะไม่เชื่อ เธอจึงลากเขาเข้าห้องพักหายได้ด้วยทั้งคืน
การแสดงที่ควรจะจบลงในคืนนั้นกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้คนเหงาทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกัน ซ้ำหัวใจของสาวเจ้าก็เต้นระส่ำ เมื่อเขาเล่นอ่อยเธอได้ทุกวินาที

**********
“อ้าวไม่ดื่มกาแฟน้ำผึ้งแล้วเหรอ” ถามด้วยความอยากรู้เมื่อสังเกตเห็นแก้วกาแฟของเธอที่ไม่รู้ว่าเป็นเมนูอะไร แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่กาแฟดำอย่างที่เขาดื่ม และคงไม่ใช่กาแฟน้ำผึ้งอย่างที่เธอชอบ… อ้อที่รู้เพราะเมื่อเช้าเขาได้ยินราเชนพูดมาหรอก
“แค่ก ๆ” คำถามของเขาเล่นเอาคนที่กำลังจะกลืนเกิดอาการกระตุกพานทำให้อาหารติดคอไปเสียอย่างนั้น บุริศร์หน้าเหวอตกใจรีบกระโดดไปนั่งเก้าอี้ว่างข้าง ๆ พร้อมกับดึงทิชชูมาช่วยเช็ดปาก มือหนาที่ว่างก็ทำหน้าที่ลูบหลัง
“กานเป็นไงบ้าง…” น้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับท่าทางที่ดูเป็นห่วงเล่นเอาคนที่ได้ยินได้ฟังเกิดอาการใจเต้นแรง
“อะ เอ่อ ไม่เป็นไรแล้ว ดีขึ้นแล้ว” เอ่ยพลางคว้าแก้วกาแฟขึ้นมาดูดด้วยความเกร็ง… โธ่จะไม่ให้เกร็งได้ยังไงก็เขาเล่นนั่งชิดขนาดนี้แถมมือที่ยังอยู่ที่หลังของเธอเหมือนว่าเขากำลังนั่งโอบเธออยู่ยังไงยังงั้น
“ดีขึ้นจริง ๆ ใช่ไหม หน้าคุณแดงมากเลยนะ”
กานติมายกมือแตะแก้มตัวเอง พลางช้อนสายตามองยังคนต้นเรื่องทว่าไม่รู้เพราะบังเอิญหรืออะไรทำให้เธอสบตาเข้ากับเขาจัง ๆ
บุริศร์มองคนแก้มแดงเหมือนมะเขือเทศสุกให้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม… นอกจากน้องสาวเขาแล้วเขายังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนเขิน หน้าแดงได้น่ารักขนาดนี้มาก่อน…

**********
“นี่คุณบอมรู้ไหม พวกเราไม่เคยเห็นยัยนี้เขินจิตหลุดแบบนี้มาก่อนเลย ขนาดตอนอิพี่เชนมาจีบมันมันยังไม่มีทีท่าว่าเขิน แก้มแดง ๆ เหรอไม่เคยปรากฏ” ขนิฏฐาเอ่ย
“ใช่ค่ะ… น้ำช่วยยืนยัน เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นยัยกานไปไม่เป็นได้ขนาดนี้…”
“งั้นผมก็เป็นคนแรกเลยใช่ไหมครับ”
“คะ?”
“คนแรกที่ทำให้กานเขิน คนแรกที่ทำให้กานแก้มแดง คนแรกที่ทำให้กานใจเต้นแรงได้ขนาดนี้” บุริศร์เอ่ยพลางมองกานติมาแล้วโน้มเข้าไปกระซิบให้ได้ยินแค่สองคน
“คนแรกที่ได้จูบกาน จูบหวาน ๆ แฝงความเร้าร้อน...”
แอร๊ย อีตาบ้ามากระซิบแบบนี้ได้ยังไง… โอ๊ย อกอีแป้นจะแตก ถ้าตอนนี้ระเบิดตัวเองได้คงทำไปแล้ว งื้อแล้วนั่นอะไรสายตาไม่ต้องหยดย้อยขนาดนั้นก็ได้ โอ๊ยใจสั่นอย่างแรงไม่มีแรงจะยืนล้าว…
“กาน ๆ ยัยกาน เฮ้ จิตมันหลุดแล้วคุณบอม” ขนิฏฐาร้องเรียกเพื่อนที่นิ่งเป็นหินไปแล้ว อยากรู้จริง ๆ ว่าเขากระซิบอะไรไปทำให้เพื่อนเธอจิตหลุดได้ขนาดนี้
“เปาะ”
กานติมาสะดุ้งเมื่อมือหนาดีดเปาะที่ข้างหูเหมือนคลายมนต์ให้เธอขยับตัวได้ยังไงยังงั้น
“หือ…”
“พร้อมยังครับ ขึ้นรถกันเนาะ” วาจาอบอุ่นบวกรอยยิ้มอ่อนละมุนทำเอากานติมาแทบจะลงไปแดดิ้นกับพื้นเกิดมาจนอายุ 25 ปี ก็มีครั้งนี้นี่แหละที่เขินแบบไม่มีลิมิต เขินได้ทุกเวลา เขินไม่บันยะบันยัง เขินจนตัวจะแตก เขินจนจนปวดแก้มไปหมด นั่นแหละเขินร้อยแปด

**********
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่บอมและเจ้กาน พี่ชายของแมวน้อยและพี่สาวของหนุ่มตี๋ จาก Just friend In love แค่ (รัก) เพื่อน ที่สลัดคราบพี่ชายแสนอบอุ่นของน้องกลายเป็นหนุ่มขี้อ่อยเจ้าของรอยยิ้มละลายที่ชวนให้ตกหลุม... ได้ไม่ยาก
ฝากพี่บอมและเจ้กานด้วยนะคะ
ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่าระบบ IOS นะคะ