The sweet พ่อบอลหวาน

"มาแล้วรีบแว้นไปนะเลยเดี๋ยวไม่ทันเข้าแถวไม่อยากโดนทำโทษ"
"ทำเป็นมาสั่งตลอดแล้วมันสายเพราะใครกัน เป็นผู้หญิงตื่นสายได้ไงวะถามจริง" ผมยื่นถุงน้ำฟักทองกับปลาท่องโก๋ตัวใหญ่ใส่ไส้นมของชอบให้ซึ่งคนที่กำลังรีบก็รับพร้อมส่งรอยยิ้มถูกใจมาให้และนี่คือผู้หญิงคนหนึ่งผู้ซึ่งมีใบหน้าหวานรอยยิ้มสวยแถมกิริยามารยาทต้องยกให้เธอเลย "แบบนี้ใครจะเอาทำลูกทำผัว"
"ผู้หญิงก็คนมั้ยล่ะว่าแต่ฉันดูตัวเองก่อนได้นอนหรือเปล่าไม่ใช่สิงอยู่แต่ร้านเกมส์หน้าโรงเรียน แบบนี้ใครมันจะเอาทำผัวทำลูกกันเช่นกัน"
"เถียงเก่ง" แต่ก็เป็นแค่นั้นที่ผมพูดออกมาเพราะผู้หญิงชุดนักเรียนมอปลายตรงหน้านั้นบอกตรงๆ ด่าอย่างอื่นไม่ลงจริงๆ ยิ่งวันนี้เธอเหมือนพรากใจผมไปอยู่ที่เธอหมดแล้วเพราะผมสีดำเข้มถูกเปียยาวลงมาถึงกลางหลักอีกทั้งติดโบว์สีดำเรียบร้อยไร้ที่ติใดๆ ทั้งนั้น "งั้นวันนี้ตอนเย็นรอเล่นบอลเสร็จก่อนแล้วค่อยกลับพร้อมกัน"
"แถเก่ง บอกเลยไม่รอ" ถึงปากเธอจะเถียงแต่กิริยาท่าทางนั้นแสนตรงกันข้ามเพราะเสี้ยวนาทีร่างเล็กก็จัดการนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เป็นที่เรียบร้อยพร้อมดูดถุงน้ำฟักทองด้วย "เอ้... แต่รอแล้วได้อะไร"
"ได้ลอกการบ้านภาษาอังกฤษของอาจารย์ผ่อง ดีล?"
"โอเค ดีล"
เพราะแบบนี้สุดท้ายผมอยากให้ระยะห่างที่กั้นตัวเองด้วยไอ้คำที่ว่า Friend zone หายไปจากชีวิตสักทีมันจะเป็นไปได้ไหมในชาตินี้หรือว่าจะให้ผมเป็นคนทำมันหายไปดี
จะได้ข้ามเขตนั้นออกไปพร้อมกับคำว่า Girl friend