Devil ปีศาจลวงใจ

-คำโปรย-

“พอใจหรือยังที่ทำลงไป” ฉันถามเสียงเครือเมื่อทุกอย่างจบสิ้นลง และฉันยังตกอยู่ภายใต้ร่างสูงใหญ่ของเขา ไม่สามารถขยับไปไหนได้ทั้งนั้น
“ยังไม่พอ จนกว่าฉันจะได้เพื่อนเธอมานอนแทนที่เธอ!” เขาตะคอกใส่หน้าฉัน ทำให้ฉันเม้มปาก มองเขาด้วยความเกลียดชังเต็มหัวใจ
“ถ้างั้นเราจะพยายามทำให้เขาชอบนายให้ได้ นายจะได้เลิกทำร้ายเราเสียที!” ฉันตะวาดกลับทั้งน้ำตา
“ปล่อยเรา พอใจแล้วก็ปล่อยเราไป เราเกลียด เกลียดที่สุด!” ฉันต่อว่าพร้อมกับทุบไปที่อกกว้างของราเชนทร์สุดแรง
“เออ รู้ แล้วก็รอเพื่อนเธอมานอนแทนเธอด้วย เหอะ คิดว่าอยากได้เธอนักเหรอไทรงาม จืดชืด แต่ที่เอาน่ะ เพราะของขาดพอดีว่ะ” คำพูดของราเชนทร์ไม่ต่างอะไรกับลูกธนูที่พุ่งปักกลางอกฉัน ทั้งเจ็บทั้งอาย
"ฮึก งั้นก็อย่ามาแตะเราอีก เพราะเราก็ไม่ได้ต้องการนายเหมือนกัน!" ฉันตะคอกบอกไปทั้งน้ำตา ในเมื่อเขาคิดแบบนั้น ก็อย่าหวังว่าฉันจะเรียกร้องหรืออ้อนวอนแทบเท้าเขา ฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน
“ว่าไงนะ” เขาครางถาม กดมือที่กำข้อมือฉันแรงขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า
“เราเกลียดนาย และเรามั่นใจ ว่าเราจะเกลียดนายจนลมหายใจสุดท้าย ราเชนทร์”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ไง โกรธมากเลยเหรอ แต่ฉันใจดีมากแล้วนะที่ยังไม่ได้บอกน้าของเธอน่ะ” ราเชนทร์เอียงคอพูดอย่างไม่รู้สึกผิดอะไร และไอ้ท่าทางของเขาแบบนั้นแหละ ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาต่ำต้อยด้อยค่าเหลือเกิน แค่จะลุกขึ้นมาเถียงสู้กับเขายังทำไม่ได้ ต้องทนมองให้เขาหัวเราะเยาะใส่
“งั้นก็บอกเลยสิ ถ้านายแน่จริง” ก่อนหน้านี้ฉันกลัวไปสารพัด กลัวว่าน้าจะผิดหวังเสียใจที่ฉันทำตัวเหลวไหล แต่พอเห็นเขาเยาะเย้ยกันอย่างนี้ฉันก็ฉุนขึ้นมาเหมือนกัน
“ว่าไงนะ?” ราเชนทร์เลิกคิ้วถามอย่างสงสัย ฉันจึงพูดซ้ำออกไปอีกครั้งอย่างชัดเจน
“ก็ประกาศเลย เอาให้ได้ยินกันทั่วเลยด้วยนะ เพราะถ้าฉันพัง ฉันก็คงไม่พังคนเดียว นายก็ด้วย คนอื่นคงนินทากันสนุกเลยเนาะ ที่นายซึ่งมีพร้อมทุกอย่าง แต่ดันมาใช้กำลังบังคับผู้หญิงธรรมดารากหญ้าอย่างฉันน่ะ”
“ไทรงาม!”
“ทำไม หรือไม่จริง นายใช้กำลังบังคับฉัน ฉันมีหลักฐานทุกอย่าง ฉันถ่ายรูปรอยช้ำไว้หมดแล้ว หากนายประจานฉันเมื่อไร ฉันจะแจ้งความจับนายทันที” ฉันสวนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ แม้เป็นจริงไอ้รูปพวกนั้นน่ะ ไม่มีจริงหรอก ฉันแค่โกหกเพื่อปั่นประสาทเขาบ้างก็เท่านั้น
“เธอกล้าเหรอฮะ! คิดว่าตัวเองเป็นใคร” ราเชนทร์ตรงเข้ามากระชากแขนฉันขึ้นอย่างโมโห แต่ฉันไม่กลัวหรอก เชิดหน้าท้าทายอีกต่างหาก
“กล้าสิ ลองดูไหมล่ะ รับรองว่าดวงยี่หวาต้องผิดหวังในตัวนายมากแน่ๆ อย่าลืมนะว่าฉันเป็นเพื่อนยี่หวาน่ะ”
“นี่เธอ!”
“ทำไม โกรธเหรอ ไม่ชอบใช่ใจไหม งั้นนายก็รู้ไว้ ฉันรู้สึกแบบนั้นทุกเวลานับแต่รู้จักกับคนอย่างนายน่ะ ไอ้ปีศาจร้าย!”