ต้องห้ามรัก

โลกที่ผมอยู่มันช่างแตกต่างและอันตราย จนบางครั้งผมก็อยากพาตัวเองให้หายไปจากใครบางคน...
มันจะผิดไหม? ถ้าผมจะหลงรักน้องสาวของตัวเอง น้องสาวที่ผมรู้อยู่เต็มอกว่าต้องห้ามรักเธอ แต่หัวใจมันก็อ่อนแอจนเกินไป
ผมมีชื่อว่า 'แทนคุณ' เป็นชื่อที่พ่อตั้งให้ ผมไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพ่อกับแม่ ข้อนี้ผมรู้ดีตลอด คงเพราะแบบนี้แหละมั้งที่ผมต้องทำตัวเป็นพี่ชายแสนดีและเจียมตัวเองอยู่เสมอ
พ่อไม่ได้โง่ ท่านมองออกว่าผมคิดอะไรกับน้องสาว แต่ท่านกลับเงียบ ผมเองก็พยายามรักษาระยะห่าง ดูแลเธอแค่ฐานะน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น
บางครั้งหัวใจมันก็ไม่เคยรักดี มักทำอะไรที่สวนทางกับความถูกต้องเสมอ...
ผมจำคำสัญญาของตัวเองได้เสมอ... ผมจะดูแลปกป้องชบาให้ดีที่สุด จะยอมทำตามที่น้องขอทุกอย่าง แต่ข้อนี้ชบาไม่เคยขอ ผมก็ไม่รู้ว่าน้องลืมหรืออะไรกันแน่
ถ้าวันหนึ่งชบาทวงคำสัญญาขึ้นมา ผมควรจะตอบเธอว่ายังไง?
"อยากเป็นคนที่ดูแลปกป้องตลอดไปหรือแค่ยืนมองอยู่ห่าง ๆ ล่ะ ถ้าแกมีความกล้ามากพอ วันนี้คงไม่ต้องเสียหัวใจของตัวเองไปหรอกนะ"
ประโยคที่คอยตอกย้ำความเจ็บปวดว่าวันนี้ผมตัดสินใจพลาดไป เพียงเพราะความกลัวถึงอดีตของตัวเอง

[เล่มสุดท้ายของบ้านพี่ปืนนะคะ]