แผนร้ายพ่ายหัวใจ

สำหรับเขามันคือเกม เกมที่เขาไม่อาจถอนตัวจากไปได้ง่ายๆ
เพราะเขาก้าวไปไกลเกินที่จะถอยหลังกลับเสียแล้ว
เธอคงเกลียดเขาสุดหัวใจและไม่มีวันยกโทษให้เป็นแน่
ร่างเล็กบางตรงหน้านี้จะรู้ไหมหนอว่าที่ทำไปนั้นก็เพื่อบิดา
เกม ๆ นี้จะต้องเดินต่อไปจนกว่าจะรู้แพ้รู้ชนะ
และเขาก็ถูกยื่นคำขาดให้คว้าแต่ชัยชนะแต่เพียงเท่านั้น

...................................................................................

“ที่คุณพูด มันหมายความว่ายังไง” เมื่อเห็นคนตรงหน้านิ่งเฉยไม่แยแสคำพูดของเธอกนดา ก็ตะเบ็งเสียงออกไปเต็มเสียงทันที
“ตอบฉันมาสิ ฉันบอกให้ตอบไง”
คณาธิปเหยียดยิ้มที่มุมปาก อารมณ์ของเขาเริ่มขุ่นมัวอีกครั้งเมื่อเห็นคนตรงหน้าแสดงท่าทีแบบนั้น
“มันจะมีประโยชน์อะไร ที่คุณจะรื้อฟื้นหาอดีต ยังไงตอนนี้คุณก็เป็นของผมแล้ว และจะไม่มีใครหน้าไหนได้แตะต้องคุณอย่างที่ผมทำ”
“คนสารเลว คุณหลอกฉัน คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง”
กนดาสั่นไปทั้งตัวด้วยความโกรธแค้นที่เขาปล้นพรหมจรรย์ของเธอ น้ำตาร่วงลงอาบแก้มทั้งสองข้าง เธอร้องให้เสียใจ ที่เสียท่าเขามาโดยตลอด และ ความจริงที่รู้ในวันนี้มันก็ทำให้เธอยิ่งเกลียดเขามากขึ้น
เมื่อเห็นน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสายของคนตัวเล็ก คณาธิปก็อ่อนยวบลงทันที เขาเอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนู พันท่อนล่างของตัวเองไว้และก้าวเข้าไปหาคนตัวเล็กตรงหน้าหวังจะคว้าเธอมาปลอบโยน
ร่างบางใช้แขนข้างหนึ่งปาดน้ำตาออกจากแก้มเหมือนเด็ก ๆ อีกข้างหนึ่งก็กำผ้าห่มที่คลุมตัวไว้แน่น และเมื่อเห็นคณาธิปจะเข้ามาใกล้ กนดาตะเบ็งเสียงและกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว
“อย่าเข้ามาใกล้นะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้ ”
“ใจเย็น ๆ สิ ดา เรามาพูดกันดี ๆ ได้ไหม ขืนคุณเป็นแบบนี้เห็นทีเราจะยังคุยกันไม่รู้เรื่อง ยังไงคุณก็ต่อต้านและไม่ยอมเข้าใจอะไรอยู่ดี” คณาธิปพยายามพูดดี ๆ หว่านล้อมให้คนตรงหน้าใจเย็นและยอมรับฟัง