รอยพิมพ์รัก

ความฝันเพียงหนึ่งเดียวของพิมพ์รักคือการเป็นดาราดังในวงการ เธอเหยียบย้ำหัวใจนนต์ หรือ นภนต์ เพื่อไปให้ถึงฝันนั้น รอยแผลที่เธอฝากไว้ให้ เขาจะเอาคืนให้สาสม!

"คนเลว แล้วคุณต้องการอะไรจากฉัน"
"คนอย่างคุณขายได้ก็เฉพาะตัวเท่านั้นแหละ"

สิ้นคำ ชายหนุ่มประกบปากลงไปบนริมฝีปากบางชมพูระเรื่อที่กำลังสั่นเทาเหมือนกับร่างกายเธอ นภนต์บดขยี้ริมฝีปากนั้นอย่างหนักหน่วง พลางใช้วงแขนแข็งแรงทั้งสองกอดรัดร่างบางที่กำลังขัดขืน

ชายหนุ่มคิดว่าที่กำลังทำลงไปเพราะความโมโหและเกลียดชัง แต่ในใจกลับอบอุ่นอย่างประหลาด พิมพ์รักเองก็เริ่มรู้สึกปรารถนาที่จะอยู่ในวงแขนนี้ แม้ร่างกายพยายามดิ้นรนหนีออกไป แต่ใจอยากอยู่ตรงนี้ให้นานที่สุด ก่อนที่เรื่องราวของทั้งสองจะจบลง

นภนต์รู้สึกว่าร่างบางเริ่มอ่อนแรงไม่ขัดขืน จึงเอื้อมมือหนึ่งขึ้นมาจับใบหน้างามที่กำลังหลับตาพริ้ม ก่อนจะแทรกสอดลิ้นเข้าหาความหวาน ทันทีที่ได้สัมผัส ชายหนุ่มเกร็งตึงไปทั้งร่างกาย เนิ่นนานเท่าไหร่กันนะ ที่เขาเฝ้ารอที่จะได้สัมผัสผู้หญิงที่เคยทุ่มให้หมดใจ มันหวานวาบหวามเกินบรรยาย ผู้หญิงที่เคยผ่านมาทั้งหมดในชีวิตไม่สามารถเปรียบได้เลย

ริมฝีปากบางขยับลิ้นตอบอย่างไม่ประสีประสา ชายตรงหน้าคงจะคิดว่าเธอเชี่ยวประสบการณ์ ใช้ร่างกายเพื่อสนองความทะเยอทะยาน แต่ความจริง เธอช่างอ่อนประสบการณ์ยิ่งนัก แม้แต่จุมพิต เธอก็ไม่เคยให้ชายไหนมาก่อน หากเขารู้ว่านี่เป็นจูบแรกของเธอ เขาคงจะตกใจมากและอาจไม่เชื่อ

แต่ ณ เวลานี้ นภนต์ไม่ได้คิดถึงเรื่องราวในอดีตเลย สิ่งที่เขากำลังสัมผัส มันเหมือนกับความฝัน เขาเลื่อนมืออีกข้างลูบไล้เอวคอดอย่างเสน่หา ลากมือหนาไปยังแผ่นหลังบาง ร่างนั้นสั่นเทาไปตามจุดสัมผัส ยิ่งกระตุ้นเร้าให้ชายหนุ่มอยากจะค้นหาทุกอย่างที่อยู่ใต้ร่มผ้า

เมื่อลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากบางจนอิ่มหนำ เขาจึงถอนริมฝีปากออก สบตากลมโตที่มองมาอย่างเว้าวอนขอความเมตตา ใจลึกๆ ของนภนต์ไม่อยากทำลายผู้หญิงที่เขาเคยทะนุถนอมมาตลอดแม้เธอจะร้ายกับเขาเพียงใด แต่ตอนนี้ชายหนุ่มไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เขาอยากครอบครองผู้หญิงตรงหน้าเหลือเกิน

ใบหน้าคมซุกไซ้ลงไปตามซอกคอขาวเนียน ก่อนจะจุมพิตดูดดื่มอย่างหิวกระหาย ร่างบางอ่อนระทวยทันที ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอไปยังชุดโซฟากลางห้องทำงาน พิมพ์รักนอนราบ เขินอายเกินกว่าจะมองหน้าเขาเพราะตัวเธอเองก็ติดใจรสสัมผัสอบอุ่นจากชายหนุ่ม เขาเหมือนจะเข้าใจเธอ ยื่นสองมือจับใบหน้างามอย่างทะนุถนอม ให้หันมาสบตาเขา เมื่อสองตาประสานกัน ทั้งคู่ก็รู้ว่านี่คือความเต็มใจ พร้อมที่จะเป็นของกันและกัน