ดาราร่ายรัก

"กินไม่ได้ นอนไม่หลับ"
เป็นนิยามที่ 'อาชวินทร์' เพิ่งเข้าใจอย่างถ่องแท้หลังจากค่ำคืนอันเร่าร้อนผ่านพ้นไป
แสงดาวเป็นพยาน สาบานเถอะว่าเขาเมา!
ไม่มีทางที่ดวงตาหวานใสจะลบความเกลียดชังออกไปจากใจ
ไม่มีวันที่ผิวกายนุ่มนิ่มหอมละมุนจะสั่นคลอนความรู้สึก

และ 'ดาวประดับ' ก็เชื่อมั่นกับตัวเองเช่นนั้น
เขาเกลียดหน้าเธอยิ่งกว่าอะไร
รั้วไร่ที่ใช้ร่วมกันนั้นไม่มีความหมายในเชิงความสัมพันธ์ อีกทั้งเขาก็มีผู้หญิงในดวงใจที่เขาหมายปอง ทุ่มรักให้ไปจนหมดหัวใจ
มันจะมีอะไรไปมากกว่า...
เธอเผลอปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ไปอยู่ร่วมกับหัวใจแต่เพียงผู้เดียว

“เธออยากลืมเหรอ…”
ดาวประดับพยักหน้ารับช้าๆ
“แล้วเธอลืมได้ไหมล่ะ”
ถูกถามเอาตรงๆแบบนี้หญิงสาวก็พูดอะไรไม่ออก ดวงตาคมที่สบลึกเข้ามาในตาเธอเหมือนเป็นเครื่องจับเท็จชั้นดี
“ได้สิ” ร่างเล็กเบี่ยงตัวสวนออกจากการประจันหน้า หันหลังให้ร่างสูงเพื่อหลบไม่ให้เขาเห็นแววตาอ่อนไหวของตัวเอง “นายกลับไปได้แล้ว”
“แต่ฉันลืมไม่ได้”
เสียงทุ้มดังขึ้นนิดหน่อยฉุดให้ร่างบางหันกลับไปหาอย่างไม่รู้ตัว
“...”
“ฉันไม่สามารถลืมได้แม้แต่นาทีเดียว”
----------------------------------------------------------------
“ฟันแล้วทิ้ง ผู้หญิงอย่างนี้คบไม่ได้!”