ตรวนรักมาเฟีย

เซอร์เกอุ้มร่างของชาคริยาเข้าไปในรถ ตอนนี้เธอฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้ว หากแต่นัยน์ตาของเธอยังพร่าเลือนจนทำให้แยกแยะไม่ออกว่าคนที่อุ้มเธอเป็นอังเดรหรือเซอร์เก หญิงสาวดิ้นรนสุดชีวิตผลักไสแผ่นอกของเซอร์เก จนเขาต้องอุ้มเธอเอาไว้แน่น และยกศีรษะของเธอมากระซิบแผ่วที่ริมหู

“ไม่นะ ปล่อยฉัน...”

“ไม่ต้องกลัวไปหรอก ผมอยู่ที่นี่แล้ว”

อะไรก็ตามแต่ในน้ำเสียงพร่าเลือน อบอุ่นและทำให้ชาคริยาผ่อนคลายลง แต่ความร้อนรุ่มที่กำลังแผดเผาเนื้อตัวของเธอตอนนี้สิ มันแทบจะทำให้เธอกรีดร้องด้วยความต้องการอย่างแรงกล้า เมื่อเซอร์เกพาเธอกลับไปถึงคฤหาสน์ ปลายนิ้วของเธอก็จิกแขนเขาด้วยความรู้สึกร้อนรุ่ม เธอต้องการหลุดพ้นจากความปรารถนา แต่ชาคริยาก็ไม่อาจรู้ได้ว่าต้องทำยังไง

“เซอร์เก...คุณอยู่ที่ไหน”

“ผมอยู่ที่นี่ คุณไม่ต้องกลัวหรอก” เซอร์เกเปิดประตู แล้ววางเธอลงบนฟูกหนา จะหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามใบหน้าและลำตัว แต่ทว่าเธอคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้ เซอร์เกหันมามองและเห็นใบหน้าใสแดงสีระเรื่อ ดวงตาที่หวานฉ่ำ เรียวปากบางสีชมพู กับกระโปรงที่ร่นขึ้นไปถึงเรียวขาอ่อน เซอร์เกเอาหลังมือแนบหน้าผากหญิงสาว สงสัยว่ายาที่ชาคริยากิน จะไม่ใช่ยานอนหลับเสียแล้วสิ

“เซอร์เก...ฉันร้อนรุ่มไปหมด”

“เดี๋ยวผมจะไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คุณ”

“ฉัน...เซอร์เก ได้โปรดกอดฉัน” ชาคริยาคว้าลำคอของเซอร์เกเข้ามากอดและจูบอย่างหิวกระหาย เนื่องจากยาปลุกอารมณ์ของเธอให้ฟุ้งซ่านด้วยความปรารถนา ร่างกายของเธอร้อนระอุไปหมด และเต็มไปด้วยความต้องการที่ไม่อาจหยุดได้ สัมผัสจากฝ่ามือของเขาและร่างกายที่ร้อนรุ่ม ทำให้หญิงสาวแทบกรีดร้องด้วยความต้องการ ชาคริยาเบียดลำตัวเข้าหาเซอร์เก จนหน้าอกนุ่มทาบทับบนลำตัวของชายหนุ่ม

และนั่นทำให้เลือดในกายของเซอร์เกร้อนระอุไปหมด