หอมรัญจวน

เนื้อเรื่อง ‘หอมรัญจวน’ จะออกหวานหน่อยๆ หวานบ่อยๆ เคล้าไปด้วยดร่ามาเรื่องราวของครอบครัว ความแค้น การให้อภัย ตามหาลูก พ่อหลายคน (กลิ่นน้ำเน่ามา) และปัญหารักๆ เลิกๆ ของพระนาง
ถ้าใครชอบแนวรักเด็ก ออกแนว แอบรักกันมาสามภพสามชาติ แต่เพิ่งมาแสดงออกตอนนี้ หวงมากคนนี้ของฉัน ฉันไม่กินใครก็อย่าได้กินของฉัน
เมียกับลูกก็จะเอา แก้แค้นก็จะทำ
นางเอกท้องแล้วไม่หนี สามีไม่นอกใจ รักกันมากแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้
จนนางเอกลั่นว่าฉันจะไม่เป็นโรมิโอกับจูเลียต
***************************
“สเปกของคุณ ชอบคนมีอายุเยอะกว่าแบบ ก้อง สหรัถนั่นหรือ”
หอมหวนที่ยืนอยู่กลางห้อง ได้แต่หันมองซ้ายมองขวา อยากหาอะไรทำแก้ขัดเขินและอึดอัดนี้จริงๆ ความสัมพันของเธอกับกันต์ แลดูฉาบฉวยไม่เป็นหลักมาแต่ต้น ทว่าตอนนี้มันเริ่มมีกลิ่นอายของความจริงจังเคล้ามาด้วย
“ชอบผู้ชายใจดี พูดเพราะ สุภาพๆ”
หาคำตอบอยู่นานกว่าจะได้คำตอบที่จะไม่เข้าเนื้อ และต้องสามารถหยุดท่าทีกระฟัดกระเฟียดของกันต์ลงได้ในเวลาเดียวกัน
“แล้วอายุ”
“ไม่ได้คิดเอาไว้”
เนกไทที่ถูกคลายลง ดูจะไม่คลายความอึดอัดในตัวของกันต์ลงสักกระผีก ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อ ขณะสายตาจับอยู่ที่ร่างแน่งน้อยบอกความอรชรของหอมหวน
“ก็ควรคิดได้แล้ว ว่าไม่มีทางเป็นชายมีอายุแน่นอน ควรเป็นผู้ชายอายุน้อยว่า แต่วุฒิภาวะสูงส่งแถวนี้”
คำแนะนำที่คาดคั้นดังมา ทำเอาหอมหวนเผลอกลืนน้ำลายลงคอ
สเปกผู้ชายในหัวของหอมหวนไม่เคยมีมาก่อน ว่าต้องชอบผู้ชายแบบไหน สูง ต่ำ ดำขาว แต่ถ้าอาการคลั่งละก็ คลั่งจนถึงขั้นเรียกติ่ง ตามที่น้องสาวพูดละก็ มีแค่นักร้อง ดารา ตามสมัยนิยมเท่านั้น
ทว่าพอฟังคำแนะนำแกมหวังดี ก็รู้สึกเหมือนตนเองไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดถึงใครทั้งนั้น ‘นอกจากเขา’
**********************************

“หายเจ็บแล้วนะ”
เสียงสั่นเครือ บวกรอยยิ้มที่แย้มยิ้มให้เขา ความเสียใจ จริงใจสำหรับเขา มันทำให้กันต์สวมกอดร่างอรชรแน่น รั้งเธอเข้ามาในวงแขน ดึงอีกคนเข้านั่งที่ตัก
“ผมรักคุณครับคุณหอม คุณคือความสดใส คือกำลัง คุณหอมคือความอบอุ่น คุณหอมเป็นทุกอย่างในโลกของผม คุณเป็นคนที่ทำให้ผมอยากอยู่ในโลกนี้ ทำให้ผมรู้ว่าผมมีความหมาย ในชีวิตผมอยากให้คุณหอมเป็นทุกอย่าง แต่ไม่เคยอยากให้เป็นพี่สาวสักครั้ง อยากให้เป็นในความหมายอื่น เป็นคู่ชีวิต เป็นคนสำคัญ เป็นคนที่ผมรัก”
“รักกันต์นะ รักมานานแล้วด้วย”
เสียงของหอมหวนเครือเล็กน้อย ซุกหน้ากับซอกคอแกร่ง ขณะที่เขาเองก็ซุกซบหน้ากับบ่าบอบบางราวกับยึดเธอเป็นกำลังใจครั้งสำคัญ
“ผมรู้”
หอมหวนดันบ่าแกร่งออกห่าง จ้องมองกันต์ ทั้งคิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากัน
“ตอนคุณหอมเมาครั้งแรกน่ะ คุณหอมบอกรักผมด้วยนะ จำได้ไหม แถมบอกผมว่ารักมาตั้งนานแล้วด้วย”
หอมหวนจำไม่ได้ว่าตนเองพูดอะไรออกไปแบบนั้น ทำหน้ายุ่งอย่างไม่เชื่อ
กันต์ถึงกับเลิกคิ้วสูง
“อย่าบอกว่าจำไม่ได้ ถ้าไม่บอกรักผม รับรองขาอ่อนผมก็ไม่ให้คุณหอมเห็นแน่นอน”
“หอมรักกันต์”
หอมหวนยิ้มกรุ้มกริ่ม จ้องเข้าไปในดวงตาเข้มลึกของอีกคน เขาหรี่ตาลงต่ำเมื่อเห็นหอมหวนหัวเราะคิกคักน่ารัก
“รักกันต์”
“อยากเห็นขาอ่อนผมใช่ไหม”

******************

คำเตือน : ก่อนซื้อ รบกวนอ่านตัวอย่างก่อนนะคะ ว่าใช่แนวของท่านหรือไม่ ค่อยตัดสินใจ