โฆษณาสื่อรัก

เมษา สาวสวยอารมณ์ดีเริ่มจะคิดหนักเมื่ออายุใกล้เลขสามเข้ามาแต่เธอกลับโสดสนิท ภารกิจตามหาคนรู้ใจจึงบังเกิด ความหื่นปนฮาจึงเกิดขึ้นเมื่อเธอพบ 'เขา' เป้าหมายที่ต้องการ "คนนี้แหละพ่อของลูก"


เมื่อทุกคนต่างหนีหายกันไปหมด  งานนี้เมษาต้องออกโรงเพียงลำพังคิดแล้วใจสาวก็หวั่นๆ  เกิดจากท้องพ่อท้องแม่มาไม่เคยเลยที่จะได้ใช้มารยาหญิง  บอกเลยหากงานนี้สำเร็จลูกช้างจะถวายหัวหมูสักสิบหัว 'เพี้ยง! ขอให้รักขอให้หลง' คิดในใจพลางมือก็ยกขึ้นเหมือนไหว้อะไรสักอย่างด้วยอาการลืมตัว  จนคนที่นั่งขับรถอยู่เงียบๆ สังเกตเห็นว่าอีกคนกำลังไหว้หรือขอพรอะไรสักอย่างเขาเองก็ไม่แน่ใจ

"คุณเม เป็นอะไรรึเปล่าครับ"  อดที่จะเอ่ยถามออกมาไม่ได้ เมื่อเห็นว่าคนที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ มีท่าทางแปลกๆ  หรือเธอจะมีสัมผัสพิเศษ  อะไรประเภทสัมผัสที่หกอะไรประมาณนี้  คิมหันต์ได้แต่ชำเลืองมองไปมาเพราะกำลังใช้สมาธิในการขับรถอยู่

"เออ เปล่าๆ ค่ะ เมแค่รู้สึกเย็นๆ นิดหน่อยเท่านั้น"  ตอบเขาออกไปพร้อมกับทำท่าทางเอามือมาถูๆ กันแล้วเอามากอดเข้ากับตัวลูบไปมาอย่างคนต้องการความอบอุ่น  'เกือบไปแล้วยัยเมเอ๊ย  แกทำบ้าอะไรวะพอดีเขาได้ว่าแกบ้า' คิดพลางผินหน้าออกนอกหน้าต่างรถเพื่อไม่ให้อีกคนเห็น

"อ๋อ ครับ ผมมีเสื้อวางอยู่เบาะด้านหลังคุณเมเอามาคลุมตัวไว้ก่อนได้นะครับ ถ้าไม่รังเกียจ"  บอกออกไปเช่นนั้น พร้อมกับมือยื่นไปเบาแอร์รถยนต์ลงอีกนิดด้วยกลัวว่าอีกคนจะเย็นเกินไป  เพราะดูจากชุดที่หญิงสาวใส่คงไม่แปลกที่หากเธอจะหนาวอย่างที่บอกจริงๆ  คิมหันต์จึงไม่ได้ติดใจท่าทางแปลกๆ นั่นแล้ว

เมษาจึงต้องเอี้ยวตัวหันไปหยิบเอาเสื้อสูทตัวนอกที่เขาถอดวางทิ้งไว้ตรงเบาะด้านหลังมาคลุมตัว  เพื่อให้สมจริงกับคำบอกเล่าที่ว่ารู้สึกเย็นๆ เสื้อตัวใหญ่ที่นำมาคลุมกายไว้รู้สึกให้ความอบอุ่นไม่ต่างไปจากเจ้าของเสื้อมากนัก  หากเป็นไปได้เมษาอยากให้เป็นความอุ่นจากอ้อมกอดของคนข้างๆ มากกว่า