...แม่น้ำ ...ซึมเศร้า ...คาวเลือด

ในยุคสมัยที่ยังไม่มีใครรู้จักโรคภัยและอาการเจ็บป่วยที่บั่นทอนจิตใจ ซึ่งมันได้กัดกร่อนความเป็นผู้เป็นคนและส่งผลร้ายกับการดำเนินชีวิต ปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างอย่างคาดไม่ถึง ไม่มีใครรับรู้หรือสัมผัสได้ว่ามีโรคภัยอันร้ายแรงที่แฝงอยู่ในนั้น ซึ่งมันได้สร้างความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสให้กับใครบางคนที่ชีวิตของเขาได้เสียสมดุลไปตลอดกาล
...เหมือนชีวิตของตัวละครในเรื่องที่ชื่อ “ต้นกล้า”...
อาการโรคซึมเศร้าและต่อต้านสังคมของเขานับวันจะยิ่งย่ำแย่ลงเรื่อยๆ
ในช่วงระยะหลังๆ แม้คนรอบข้างจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับเขาอยู่บ้างก็ตามที แต่ก็ยังไม่มีใครหาสาเหตุได้ว่าความก้าวร้าวรุนแรงทางอารมณ์ของต้นกล้า ที่บางครั้งจู่ๆ มันมักจะพุ่งขึ้นมาอย่างสุดขั้วนั้น มันคืออาการป่วยทางจิตที่ทำให้เขากลายเป็นคนอารมณ์แปรปรวนและอ่อนไหวง่าย หลายครั้งที่เขาใช้อารมณ์อันดาลเดือดในการแก้ปัญหาโดยการใช้กำลังและพยายามโทษทุกสิ่งทุกอย่างโดยมองข้ามความผิดปกติของตัวเอง
แต่หลังจากที่พายุอารมณ์ของเขาสงบลงไปแล้วนั้น อาการของเขาก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นซึมเศร้าและเอาแต่โทษตัวเอง
มันเป็นอาการเจ็บป่วยที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครเชื่อว่ามีโรคภัยไข้เจ็บที่สามารถบั่นทอนภาวะจิตใจให้ตกต่ำจนส่งผลย่ำแย่กับการดำเนินชีวิตในหลายๆ ด้าน
และมันกำลังส่งผลร้ายแรงกับต้นกล้าอย่างคาดไม่ถึง !
ซึ่งนั่นเป็น ...ชะตากรรม !

ป.ล. หลังจากที่ผมใช้ “ต้นกล้า” เป็นเครื่องมือต่อสู้ภัยกับโรคภัย “ซึมเศร้า” มากว่าสามร้อยหน้า ผมไม่อาจตัดใจให้เขาพบกับจุดจบด้วยการฆ่าตัวตายได้ แม้ชีวิตของเขานั้น จะต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับภาวะซึมเศร้าอันเป็นปริศนาและชะตาที่ชีวิตที่แสนอับโชคไปจนถึงหน้าสุดท้าย เพราะผมเชื่อเสมอว่า ถ้าเขาตาย ...ผมก็ตาย – 28 กุมภ์