บ่วงรักกามเทพ

“โลกนี้มันไม่มีความยุติธรรมอุรวสา”
ความขมขื่นของปราณกำลังมีอิทธิพลต่อหัวใจของหล่อน ความเจ็บปวดของเขาก็เช่นเดียวกัน อุรวสาก้มมองมือตัวเองยามที่ระลึกรู้และตระหนักได้ คราวนี้หล่อนจึงไม่ยอมสบตากับเขาอีก
“คนบางคนเราอยากให้อยู่ในชีวิต...แต่ว่าเขาก็อยู่ไม่ได้ ส่วนคนบางคน...เราอยากที่จะตัดออกไปจากชีวิต แต่ว่าความเฮงซวยมันก็ยังคอยแต่จะวนกลับมาหาเราอยู่ดี ทั้งๆที่เราไม่ต้องการ”
‘ไม่ต้องการ’ อุรวสาเกลียดคำๆนี้มากที่สุด
หญิงสาวมิได้ปริปากโต้ตอบชายหนุ่มออกไปด้วยคำใด นอกเสียจากสาวเท้าเดินมายืนที่บาร์ข้างๆกัน ก่อนที่จะหยิบแก้วน้ำสีอำพันที่เขาเพิ่งจะเทเอาไว้ให้ขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมด
แววตาของหล่อนสะท้อนความชอกช้ำแต่ในขณะเดียวกันมันก็สุดแสนจะเฉยชา
เห็นทีความขมเฝื่อนของเหล้า มันคงจะไม่เจ็บแสบเท่าความขมขื่นในตอนนี้เสียกระมัง