ท่านประธานดุ(กว่า)

สวัสดีค่ะ เจ (ขยาทิมาต) เองนะคะ วันนี้ขอมาแนะนำ นามปากกาใหม่ กรองนฎา (อ่านว่า กรอง-นะ-ดา) เป็นนามปากกาแก้เคล็ดค่ะ การเขียนยังแนวเดิมทุกประการ ฝากผลงานนามปากกานี้ด้วยนะคะ ฝากท่านประธานคนน่ารักด้วยค่ะ

โปรย ท่านประธานดุ(กว่า)
ทินภัทร...เขาเป็นท่านประธานจอมบงการ บ้าอำนาจ และก็แสนเอาแต่ใจ
พัณณิตา...เธอเป็นเลขาและก็มีหน้าที่ที่ต้องทำตามคำสั่ง
ความสัมพันธ์ 7 เดือนในฐานะเลขายืนหนึ่งกำลังจะเปลี่ยนไป เมื่อเธอตัดสินใจรับจ้างเป็นคู่เดทกำมะลอ ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปตามแต่ที่ประธาน (เอวดุ) จะเป็นผู้กำหนด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในความรู้สึกของพัณณิตาเหมือนทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่ง เหมือนไม่มีใครหรืออะไรอยู่ที่นี่อีกแล้ว มีแค่เธอกับเขากำลังกอดจูบกันและล่องลอยไปกับปุยเมฆบนท้องฟ้า
ทุกลมหายใจเหมือนถูกทินภัทรสูบเข้าไปในปากเขาจนหมด จูบที่แสนอ่อนหวานแต่ก็แฝงไปด้วยความเอาแต่ใจ จูบที่ยั่วเย้าและผลักดันให้เธอจูบตอบกลับไปอย่างเงอะๆ งะๆ
เธอไม่เคยจูบใครมาก่อน และก็ไม่เคยถูกใครจูบด้วย!
ให้ตายเถอะ นี่เขาจะแย่งลมหายใจไปจากปอดเธอจนหมดเลยใช่ไหม
ผ่านไปเป็นนาทีเลยมั้ง ในที่สุดเขาก็หยุดจูบ ก่อนจะนั่งลงคุกเข่าในท่าที่ใครต่างก็รู้ว่า...
“อย่านะคะ” ครางเบาๆ เพราะรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อ ยิ่งเห็นผู้หญิงที่ชื่อภูพิงค์กำลังจ้องก็ยิ่งรู้เลยว่าเขาจะพูดอะไรต่อไป พยายามส่ายหน้านิดๆ เพื่อปรามคนตรงหน้า แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผล เมื่อสุดท้ายเห็นเขาล้วงกล่องกำมะหยี่รูปหัวใจออกมา
“ท่าน...ดาร์ลิงคะ...” พยายามขึงตามองคนที่ท่าทางจะเสียสติไปแล้ว
“แต่งงานกับพี่นะ”
มันคงจะดีไม่น้อย ถ้าสายตาของแฟนกำมะลอจะหันมามองที่เธอ แต่นี่ไม่ใช่ เธอเห็นเขาแอบเหลือบไปมองผู้หญิงคนเดิม ที่เกาะกุมมือกับผู้ชายหน้าตาดีข้างกาย
“นะ...” ทินภัทรมองจ้องใบหน้าหวานของคนที่ยังยืนนิ่ง “ลูกพีช...แต่งงานกับพี่ได้หรือเปล่าที่รัก”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แต่พอหนูจ๋าคร่อมพี่ เข้าหาพี่ก่อน...ก็มีแอบคิดว่าบางทีพี่อาจจะแค่ทางผ่าน...โอ๊ยๆๆ โอ๊ย! พี่เจ็บนะคะ”
“ไม่ต้องมาคะ มาค่ะเลย เกลียดนักพวกชอบคิดว่าผู้หญิงต้องซิง ต้องจิ้น...ทั้งที่พี่เองก็ไม่ได้ซิง ไม่ได้เวอร์จิ้นเหมือนกัน จะกลับแล้วค่ะ” ทำท่าจะลุก แต่เขากลับโถมกอดเอาไว้แนบแน่นยิ่งกว่าเมื่อสักครู่
“พี่ขอโทษ แต่ถึงลูกพีชจะจิ้นไม่จิ้น ซิงไม่ซิง พี่ไม่ได้สนเลยนะ พี่แค่อยากได้ อยากกอด และก็ไม่ได้ใส่ถุงด้วย...”
“นี่อ่ะนะ คำพูดง้องอน พี่ภัทรยิ่งพูดยิ่งน่าเกลียด ไม่ป้องกันแล้วยังคิดมาแพร่โรคใช่ไหมคะ” หยิกไปบนแขนแกร่ง ไม่เข้าใจว่าจะพูดเรื่องใส่ไม่ใส่ถุงขึ้นมาให้เจ็บใจทำไม
“ไม่จริงนะ พี่ไม่ใช่คนสำส่อน ถ้าพี่มีอะไรกับใคร พี่เซฟเซ็กซ์ตลอด...”
“จะกลับแล้ว ไม่อยากฟัง!” ปิดหูแน่น คนบ้า ไม่รู้หรือไงว่าผู้หญิงไม่ชอบให้แฟนพูดถึงผู้หญิงอื่น
“ไม่หึงนะ...ไม่หึงนะ...” ดึงคนตัวบางและแสนหอมขึ้นมานั่งบนตัก กอดเธอเอาไว้อีกครั้ง พรมจูบไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียน ยิ่งมองก็ยิ่งเกิดอารมณ์หื่นไม่สิ้นสุด แย่จัง แต่มันคือความจริง!
“ก็อย่าพูดให้โมโหสิคะ หรือจะให้พีชพูดถึงแฟนเก่าบ้าง...”
เอาแล้วไง! “แล้วนี่ไอ้คนนั้นมันเป็นใคร คบกันขั้นไหน...ทำอะไรกันไปบ้าง พี่จะไปฆ่ามัน...”
“เวอร์ไปค่ะ!”
“ไม่ต้องมาขำ” ปรามคนที่เอาแต่หัวเราะ “พูดมาก่อนเลย ไม่งั้นพี่โกรธ”
“ก็ส่องกระจกดูสิคะ พี่เป็นแฟนคนแรกของพีช...และก็อาจจะกลายเป็นแฟนเก่าเร็วๆ นี้”