ภูฟ้าใต้แสงดาว

อริสสามองเด็กสาวในรูปถ่ายอย่างถ้วนถี่ แม้ว่าด้านหลังรูปภาพจะไม่ระบุตัวอักษรบ่งชี้ใด ๆ แต่เธอก็รู้ได้ในทันทีว่า ผู้หญิงท่าทางอ่อนต่อโลกและมีรอยยิ้มไร้เดียงสาคนนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก


“หรือว่านี่คือ...พิกุล”


“ใครอนุญาตให้คุณเข้ามาในห้องผม”

น้ำเสียงหนัก ๆ ที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ส่งผลให้อริสสาสะดุ้งหันไปมองด้วยความตกใจ ใบหน้าหวานซีดเผือดทำอะไรไม่ถูก เมื่อจู่ ๆ เจ้าของห้องก็มาปรากฏตัวยืนท้าวแขนอยู่ระหว่างช่องประตู สีหน้าแววตาไม่บ่งบอกถึงความยินดีสักนิด ที่เห็นเธอยืนอยู่ภายในห้อง

ใบหน้าคมคายเครียดขรึมจัด ดวงตาสีนิลจับจ้องไปยังเธอราวกับผู้ต้องหา ร่างหนาสวมเสื้อเชิ้ตสีเข้มแนบลำตัวเปิดกระดุมคอ เน้นไหล่กว้างและต้นขาภายใต้กางเกงยีนเนื้อหนา

“ว่ายังไง...ผมถามว่าใครอนุญาต ให้คุณเข้ามาในห้องผม” นราธิปถามซ้ำเสียงไม่เบานัก ก่อนก้าวเข้ามายืนภายในห้องเต็มตัว

“คือฉันไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่..”

“เพียงแต่อะไร