ก็ว่าจะไม่รักแล้วเชียว

กินเด็กเป็นอมตะคือนิยามการเลือกแฟนของฟ้ารุ่ง
ภูมิที่หล่อแต่อายุห่างกันเป็นสิบปีจึงไม่เคยถูกมองในฐานะอื่นๆ นอกจากน้า และจะไม่มีวัน คิดว่ามันจะเป็นอย่างนั้นแต่เมื่อเวลาผ่านไป เฮ้อ! ก็ว่าจะไม่แล้วเชียว

++++++++

“เมื่อกลางวันพี่ผู้หญิงถามฟ้าด้วยค่ะว่าน้าภูมิมีแฟนหรือยัง”

“จริงเหรอ แล้วเราตอบว่าไง” ภูมิถามโดยที่สายตายังไม่ได้ละจากจอสี่เหลี่ยมเล็กๆ ในมือ

“ฟ้าบอกว่า ฟ้านี่แหละแฟนน้าภูมิ” เด็กน้อยจีบปากจีบคอพูดไปตามประสา แต่คนฟังถึงกับชะงัก วางโทรศัพท์ลงแล้วหันมามองใบหน้ากลมๆ แก้มป่องๆ แล้วถามกลับยิ้มๆ ว่า “ทำไม ต้องเป็นเราด้วยล่ะ”

“ก็พี่เขาบอกว่า แฟนคือคนที่รักกันอยู่ด้วยกันและแต่งงานกันเหมือนคุณพ่อคุณแม่นี่คะ ฟ้าก็รักน้าภูมิจะอยู่กับน้าภูมิ และจะแต่งงานกับน้าภูมิด้วย น้าภูมิจะแต่งงานกับฟ้าไหมคะ”

ภูมิถึงกับยกมือกุมขมับหลังจากถูกขอแต่งงานแบบไม่ทันตั้งตัว พรุ่งเขาจะเทศนาพวกเพื่อนๆ ให้หนักเลย ที่มาพูดมาสอนอะไรก็ไม่รู้ให้กับหลานของเขา