แรงรักสัมผัสร้อน

สายหมอกเอื้อมมือมารองมืออิงคาไว้ หล่อนเงยหน้าขึ้นมา เขาเลยได้สานสบดวงตาสีเดียวกับตัวเอง มันมีแต่แววแห่งความจริงใจ อย่างที่หาไม่ได้อีกแล้วในดวงตาของสตรีนางอื่น
"ขอโทษนะคะนายน้อย ถ้าอิงคามีทางไป อิงคาจะไปทันที เงินทองของนายน้อยน่ะ วันนี้อิงคาใช้ไปเท่าไหร่ สักวันอิงคาจะใช้คืนนะคะ"
"เธอพูดอะไรของเธอ ฉันไม่มานั่งนับหรอกนะว่าเธอเอาเงินออกจากเซฟไปเท่าไหร่"
"งั้นอิงคาจะจดเอง อิงคารู้ว่านายน้อยเกลียดอิงคา แต่ได้โปรดเถอะนะคะ ขออิงคาอาศัยใบบุญนายน้อยสักพัก ให้มีที่ทางทำมาหากินที่ดีกว่านี้สักหน่อย รับรองว่าอิงคาจะไปจากนายน้อยแน่นอน คนเราไม่ได้รักใคร่ อยู่กินกันไปก็คงทรมาน อิงคาเข้าใจนายน้อยดี"
ชายหนุ่มส่ายหน้า รู้สึกไม่พอใจขึ้นมายามได้ยินอิงคาบอกว่าจะไปจากกัน
"สงสัยเธอจะเพ้อพิษไข้นะ นอนพักเถอะ"
เขาบอกแล้วช่วยประคองอิงคาให้นอนลง ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าท่อนบนของสายหมอกลอยอยู่เหนือตัวของอิงคา สองมือเขาค้ำยันฟูกหนา ดวงตาสานสบดวงตาคู่สวยของอิงคาพอดิบพอดี ริมฝีปากสีชมพูซีดๆ ของหล่อนช่างดึงดูดให้เขาโน้มใบหน้าเข้าหานัก แล้วเขาก็อดใจไม่ไหว ค่อยๆ พาใบหน้าให้เลื่อนต่ำลงไป
"จะทำอะไรคะ"
"วัดไข้"
เขาว่าแล้ววางริมฝีปากตนทับริมฝีปากของอิงคา สาวน้อยบ้านป่าดิ้นหนีเล็กน้อย เลยถูกสองมือแกร่งจับใบหน้างามให้หยุดอยู่นิ่งๆ
อิงคาโดนวัดไข้จนแทบลืมหายใจ และดูเหมือนว่าอาการไข้ของเธอจะกลับมากำเริบอีกครั้ง ร่างกายร้อนผ่าว กระแสโลหิตวิ่งวนอย่างบ้าคลั่ง บางสิ่งบางอย่างที่อยู่ระหว่างซอกขาก็เต้นตุบๆ ราวกับว่าโดนฤทธิ์ของจุมพิตเข้าไปสะกิดให้มันตื่น
"อืม...หวานจริงๆ"
หญิงสาวใช้สองมือดันตัวเขาไว้ "พอแล้วค่ะ หายใจไม่ทันแล้ว"
"แต่เธอมีไข้นี่นา บางทีอาจต้องฉีดยาละนะ"



นิยายเรื่องนี้เป็นรุ่นลูกของซีรีส์แรงรัก (รุ่นพ่อแม่)
สามารถแยกเล่มอ่านได้ เนื้อหาไม่เกี่ยวเนื่องกันค่ะ