ประจักษ์ใจ [เพิ่มตอนพิเศษ]

#เนื้อหาบางส่วนบางตอน

ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไล้ไปทั่วร่างสาว บีบขยำและคลำคลึงอย่างมันมือ หนั่นแน่นนัก น่าจับน่าลูบไปเสียทุกส่วน กลิ่นก็หอม จะเป็นเช่นไรหากได้ดอมดมผิวเนื้อแม่คนงามในยามที่ไร้อาภรณ์หุ้มห่อ ไม่รอช้า รีบคลำหาจนเจอตะขอกระโปรง
"อือ...คุณเพิ่ม...อย่า...อื้อ...สราต้องหาสากให้นมก่อน สากอะคุณเพิ่ม สาก!" ทั้งเมาทั้งง่วงนอน เหมือนว่าสติที่มีจวนหลุดลอยจากร่างไป ในห้วงความฝันที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น สราลียังอยู่ที่เรือนครัว กำลังช่วยพี่กิ่งหาสากให้นมชื่น เธอคิดว่าเจอมันแล้วนะ เมื่อกี้ได้จับด้วยแหละ
พรึ่บ!
แสงไฟสว่างจ้า ไฟมาแล้ว เขามองหน้าคนที่อยู่ใต้ร่างอย่างงงๆ
สราลีดิ้นจนหลุดจากมือชาย เธอลุกมานั่งอย่างงงๆ เช่นกัน สติเธอมีเพียงกึ่งหนึ่งเท่านั้น
พายัพถอยห่างออกไปเมื่อรู้ว่าคนที่อยู่บนเตียงคือสราลี
"ให้ตายเถอะ...ทำไมฉันเมาขนาดนี้ ตาลายไปหมดแล้ว"
"ใช่ค่า...ตาลาย...ตาลายจริงๆ" สองมือเริ่มเกาหัวแกรกๆ สองตามองออกไป คนข้างๆ ทิ้งร่างลงฟูกนอน เธอก็นั่งดู มือก็ลูบคลำบนเนื้อตัวเขา เมื่อกี้เธอฝันหรือเปล่านะ ฝันว่าถูกจูบนี่นา ฝันว่าได้สากมาอยู่ในมือแล้วด้วย
"อย่า...อย่านะสรา" ห้ามปรามเมื่อมือเล็กๆ ไต่แตะไปตามแผ่นอก หล่อนทำอะไรของหล่อนละนี่ ช่างเป็นการกระทำที่อันตรายเสียจริง
"ฮื่อ...เกะกะ!" แม่ตัวแสบโวยวายแล้วเริ่มแกะเข็มขัดทั้งที่สองตาลืมไม่เต็มหน่วยด้วยซ้ำ คนที่นอนอยู่ก็ตะปบมือหล่อนให้ไว
"อย่า! ทำอะไรของเธอ?"
ดวงตาปรือๆ ของสราลีเฝ้ามองคนถาม เธอมองหน้าเขาสลับกับมองเข็มขัดที่รัดเอว
"ก็นี่งาย!"
แม้หล่อนตอบมา แต่พายัพยังงงอยู่
"มันอยู่นี่!"
"อะไรอยู่นี่ อะไร?"
"สาก!"
"ฮะ!?"
"สากของนมชื่น! คุณเพิ่มเอาสากมาซ่อนทำมาย!"
พายัพเอาศอกยันกายขึ้นมอง ไหนละวะ สากอยู่ไหน ไม่มี!
"สากที่ไหนของเธอ!" เขานี่แทบจะสร่างเมา อะไรของแม่คุณกันเล่า
"นี่ไง!" สราลีชี้ลงเป้ากางเกงเขา ใช่แน่ๆ ใช่สากของนมชื่นแน่นอน เธอมั่นใจ ขนาดมันได้! เท่าแขนเธอพอดี!
"โอ้ว...คุณพระคุณเจ้าช่วยเธอด้วยเถอะ! อย่ามายุ่งกับฉัน!"
พายัพกระถดกายหนี พอมั่นใจว่านี่คือสราลี พอมั่นใจว่าแม่คนซื่อจะทำอะไร สำนึกส่วนดีที่มีอยู่น้อยนิด ก็สั่งให้เขาถอยห่าง แต่ทว่า...
"คืนก่อนสิคะ! เอาสากคืนมา เดี๋ยวนมชื่นว่าสรา!"
สองมือของสราลีเร่งปลดเข็มขัดของพายัพ พายัพปัดป้องนั่นละ แต่เขาก็คร้านเกินกว่าจะด่าทอให้วุ่นวาย อนึ่งการที่หล่อนมาแกะเข็มขัดให้ ทั้งลูบแตะเนื้อตัว มันก็ยิ่งทำให้เขามีอารมณ์ เขาเป็นผู้ชายละนะ หากถูกปลุกเร้ามากเข้า ใครมันจะไปทนไหว นี่คนแท้ๆ นะ หาใช่พระอิฐพระปูน



#โปรยปกหน้า

"เธอจะหยิบเงินไปหมดกระเป๋าไม่ได้"
"เอ้า!? ก็คุณเพิ่มบอกว่าอยากได้เท่าไรให้หยิบเอา สราอยากได้ทั้งหมด สราก็หยิบสิคะ!"
"โอ๊ย! แม่คุณ!"


#โปรยปกหลัง

"สรา...เธอเป็นผู้หญิงของฉันนะ เธอไม่ต้องทำงานก็ได้"
"ไม่ค่ะ สราจะไม่เป็นผู้หญิงของคุณเพิ่ม สราก็อยากเป็นเมียแต่งของคนที่สรารัก สราจะไม่เป็นเมียลับๆ ของใคร"
"แล้วถ้าฉันอยากกอดเธอ?"
"จ่ายเงินมาสิคะ! จ่ายมาเยอะๆ หมดหนี้เมื่อไรจะได้กลับบ้านเสียที"
"สรา!?"


#นิยายย้อนสมัย พศ 2500 ภาษาไม่ได้เก่าเกินไป โรมานซ์ 18+
พระนางน่ารัก นางเอกฉลาด สดใส ไม่ยอมให้ใครรังแกง่ายๆ พระเอกปากหนักแม้รักมากมาย ไม่มีนอกกายนะคะ
พระเอกเคยคิดว่าตัวเองมีใจให้คนอื่น แต่ความจริงมันไม่ใช่ความรัก เพราะเมื่อเขาได้รักนางเอก เขาถึงได้รู้ว่า นี่ต่างหากคือความรักที่แท้จริง

ซีรีส์ ละอองรัก
ประดุจรัก - เพชรน้ำผึ้ง
ประจักษ์ใจ - อัญจรี

เนื้อหาไม่ได้เชื่อมกัน อ่านแยกเล่มได้ค่ะ