ดอกไม้ในสายหมอก

“ลีมีปีก ลีบินได้ด้วย นี่ไงพ่อจ๋า ลีมีปีกสองข้าง บินสู้งสูง” มือน้อยๆ ที่กุมมือพ่อทั้งสอง กางออกกว้างเหมือนปีกของผีเสื้อ

พ่อหัวเราะเอ็นดู

“มีปีกแบบนี้ งั้นลีของพ่อก็เป็นนางฟ้าน่ะซี”

แม่ตัวน้อยหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ

“นางฟ้ามีไม้วิเศษ ไว้เสกของได้ด้วยใช่ไหมจ๊ะ”

“ลีจะเสกอะไรหรือลูก”

“เสกให้เรามีบ้านหลังใหญ่ๆ มีเงินเยอะๆ พ่อจะได้ไม่ต้องไปทำงานที่ไหนอีก อยู่กับลีทุกวั้น ทุกวันเลย”

ไม่เหลืออีกแล้วรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอันสดใส ไม่มีอีกแล้วความหวังที่จะได้อยู่ร่วมกันอย่างผาสุก โลกของนางฟ้าไม่เคยมีอยู่จริง

ชีวิตช่างพลิกผันแปรเปลี่ยน ในวัยเด็ก หล่อนเฝ้าชะเง้อนับวันรอพ่อกลับบ้าน หากต่อไปพ่อจะชะแง้แลหา เฝ้าคอยให้ลูกสาวคนนี้กลับมาเยี่ยมบ้างไหมนะ...หญิงสาวเดินมาถึงศาลาเล็กๆ ริมทางสำหรับนั่งพักรอรถโดยสาร เข้าไปนั่งลงอย่างเศร้าหมอง ทุกชีวิตย่อมมีหนทางให้เดิน แต่บางเส้นทางก็ช่างวังเวงจับใจ

นั่งรออยู่พักใหญ่บาลีก็เริ่มขยับลุกไปดูเมื่อแว่วเสียงรถ หากต้องพบกับความผิดหวังเสียสองสามรอบ เนื่องจากเป็นรถส่วนบุคคล หาใช่รถรับส่งผู้โดยสารแต่อย่างใด หล่อนชะแง้มองสลับกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเป็นครั้งคราว กระทั่งมีรถคันคุ้นตาเคลื่อนมาแต่ไกลในเลนฝั่งตรงข้าม หัวใจของบาลีกระหน่ำเต้น จ้องไม่กะพริบอยู่ที่รถยนต์คันนั้น คนขับก็คงเห็นหล่อน เพราะค่อยชะลอ กระจกรถเลื่อนลง...อัตนัยสวมแว่นตาดำนั่งคู่มากับหญิงสาวสวย เขาเหมือนจะหันมาทางหล่อน

...บาลีประณมมือขึ้นไหว้

ลาจาก...อาจลาลับ ไร้วันจะหวนกลับคืน

ชายหนุ่มเคลื่อนรถผ่านไปอย่างเฉยเมย...สิ้นเยื่อ ขาดใย...สิ้นสุดกันแล้วอย่างแท้จริง

รถสองแถวเคลื่อนเข้ามาจอด บาลีก้าวขึ้นไปนั่งตัดทุกสิ่งทิ้งไว้เบื้องหลัง เมื่อรถแล่นผ่านหน้าบ้านแววตาของหล่อนเฝ้ามอง พ่อยังนั่งอยู่ ทอดสายตามองเหม่อไปไกล ช่างเป็นภาพที่อ้างว้างเดียวดาย หยาดน้ำตาของบาลีร่วง พร้อมกับหัวใจปฏิญาณมั่น

ลีต้องเอาดีให้ได้...ลูกของพ่อต้องได้ดี...หากไม่ได้ดี จะไม่มีวันกลับมา!...

**********

หมายเหตุ : เนื้อหาในเล่มไม่มีตอนพิเศษ มีแค่เนื้อหาหลัก 62 ตอน เท่าที่เคยอัพลงเว็บ dek-d ตอนพิเศษจะเขียนแยกต่างหากค่ะ