ฝนยั่วไฟ

คำโปรย

อิษยาแอบรักอัคนีมานานแล้ว แต่แสดงออกไม่ได้
เนื่องจากเขาเป็นว่าที่สามีของลูกพี่ลูกน้องเธอ
แต่ในวันแต่งงานของทั้งคู่ เจ้าสาวดันหนีไป
แม่เจ้าบ่าวไม่ยอมล้มเลิกงานแต่ง
ประกาศว่า งานนี้ ยังไงลูกชายก็ต้องได้เมียติดไม้ติดมือกลับบ้านสักคน!
อิษยาจึงอาสาเป็นเจ้าสาวแทน
และแม่ของอัคนีก็บ้าจี้ตามเธอ
อิษยาจึงกลายเป็นภรรยาตัวแทนที่แสนจะน่ารำคาญสำหรับอัคนี
เพราะเธอชอบยั่ว ชอบเล่นมุกตลกแบบหมาหยอกไก่ใส่เขา
นี่ดีนะ ที่แม่ห้ามไม่ให้เขายุ่งกับเธอ ถ้าแม่อยากได้หลานล่ะก็ เขาต้องตายแน่ ๆ
แต่...เอ๊ะ...เป็นผัวเมียกัน นอนเตียงเดียวกัน มันห้ามกันได้ด้วยเหรอแม่!!!
+ + + + + + + + +

“เพราะฝนรักคุณค่ะ!”
กลายเป็นว่าคนที่รอฟังคำตอบถึงกับนิ่งอึ้งไป ด้วยไม่คิดว่าเธอจะสารภาพออกมาตรง ๆ ซื่อ ๆ แบบนี้ เหนืออื่นใด คำพูดตรงไปตรงมานั้นประดุจอาวุธไม่ทราบประเภทวิ่งฉิวเข้ามากระแทกหัวใจเขาเต็มแรง ยังผลให้หัวใจเขาสั่นสะท้านและหวั่นไหว ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความเต็มตื้น
“ฝน...” ชายหนุ่มครางชื่อเธอด้วยความรู้สึกซาบซ่านในอก
“ขา...” อิษยาขานรับด้วยเสียงแผ่วหวิว
“คุณรักผมงั้นหรือ?”
“อยากให้พูดอีกทีเหรอคะ พูดอีกที พูดอีกทีได้หรือเปล่า” เมื่อเขาไม่มีท่าทีว่าจะโกรธหรือไม่พอใจ กลับดูปลาบปลื้มใจกับคำบอกรักของเธอเสียอีก อิษยาก็ใจชื้นขึ้นเป็นกอง และเธอก็กล้าที่จะหยอกล้อเขา
อัคนีผงกศีรษะเขิน ๆ ตาพราวระยับ “ก็เอาสิ”
“ไม่เอาดีกว่า” อิษยาตบมุกโบ๊ะบ๊ะ ทำเอาอัคนีแทบหัวคะมำ
“เดี๋ยวจะทำให้บอกรักทุกวันเลยคอยดู” เขาพึมพำอยู่ในลำคอ อิษยาได้ยินไม่ชัด เพราะมัวแต่เขินเขา
“อะไรนะคะ”
“ไม่มีอะไร...” พูดแล้วเขาก็กางแขนออกกว้างพลางพยักหน้า “มานี่สิ...”
“คะ?” อิษยาไม่แน่ใจกับกิริยาและคำพูดนั้น เขาเรียกเธอให้ไปหาเขาอย่างนั้นหรือ
อัคนีนึกเอ็นดูคนยืนงงและไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน จึงเป็นฝ่ายก้าวเข้าไปใกล้ แล้วสวมกอดเธอเสียเอง กอดแนบแน่นจนร่างบางจมไปกับอกตน
อิษยาตาโต ตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก รู้ตัวอีกทีก็สัมผัสได้ถึงปากอุ่น ๆ ที่ประทับลงมาบนเรือนผม
“ขอบคุณคุณมากนะที่รู้สึกแบบนั้นกับผม” คนที่กอดเธออยู่เอ่ยเสียงนุ่ม “รู้สึกมานานแล้วใช่ไหม”
อิษยาพยักหน้าทั้งที่ใบหน้ายังแนบอยู่กับอกกว้าง
“ตั้งแต่เราเจอกันครั้งแรกค่ะ”
“แล้วคิดจะบอกผมหรือแสดงออกให้ผมรู้บ้างหรือเปล่า”
“คงไม่หรอกค่ะ” เธอตอบเขาไปตามตรง
“จะแอบรักไปจนตลอดชีวิต?”
“ค่ะ คนบางคนเกิดมาแค่เพื่อให้หัวใจเราได้ทำงาน แค่ให้เราได้รักก็พอแล้ว...”
“แล้วมีสักแวบมั้ยที่คุณคิดอยากแย่งผมจากเคทน่ะ” เขาถามต่อด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่มเช่นเคย อิษยาชะงัก เงยหน้ามองเขาอย่างไม่แน่ใจในคำถาม “อ้าว เวลาเรารักใคร มันก็ต้องมีอารมณ์อยากครอบครองเป็นเจ้าของบ้างแหละ หรือคุณไม่เคยเลยเหรอ” เขาถามกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นหน้าเหวอ ๆ ของเธอ
“แหม...ก็ต้องยอมรับค่ะว่า มันมีอยู่แล้วละ อยากเป็นคนที่อยู่ข้าง ๆ คุณแทนยายเคท แต่สุดท้าย ความถูกต้องก็อยู่เหนือความรู้สึก”
อัคนียิ้มพอใจในคำตอบนั้น เขารวบร่างเธอมากอดอีกครั้งและก้มหน้าลงไป
อิษยาตั้งตัวไม่ทัน รู้ตัวอีกที เธอก็รู้สึกถึงริมฝีปากแสนเย้ายวนของเขาที่ค่อย ๆ เคลื่อนลงมาจากนวลแก้ม แล้วประทับนิ่งบนปากเธอ ตามมาด้วยการขบเม้มริมฝีปากล่างแล้วไล้ปลายลิ้นอุ่น ๆ แตะตามลงมา เมื่อเธอเผยอปากขึ้นตามสัญชาตญาณของร่างกาย เขาก็สอดลิ้นเข้ามา มือของเขาเลื่อนลงไปที่แผ่นหลังของเธอแล้วลูบขึ้นลง ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็สอดมือเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตเพื่อสัมผัสผิวเนื้อลื่นมือบริเวณใต้ฐานอกของเธอ


*****สำคัญมาก*****
นิยายเรื่องนี้มีคำหยาบ มีการพูดมึงวาพาโวยอยู่หลายตอน อาจจะไม่เหมาะกับนักอ่านที่รับคำหยาบไม่ได้นะคะ รบกวนลองอ่านตัวอย่างดูก่อนเน้อ
+ + + + + + +