เพียงตะวัน...หวานใจ

ชีวิตสงบสุขของ ธารตะวัน มีอันต้องวุ่นวาย เมื่อจู่ๆ คุณซูเปอร์สตาร์สุดหล่อ ยิ้มทีใจละลาย ก้าวเข้ามา ทึกทักว่าเธอเป็นแฟนของเขา

เอ๊ะ อะไร ยังไง เธอยังงงๆ ?

เรื่องราวรักใสๆ หวานบาดใจเริ่มขึ้นแล้ว...

--------------------------

“ฉัน...ไม่อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นดีกว่า มันเสียมารยาท” เธอเลี่ยงหนีดื้อๆ

“เรื่องส่วนตัวของผม ตอนนี้มันก็เกี่ยวกับคุณแล้วนะ ไม่อยากรู้จริงๆ เหรอ...” ทัตติยะลากเสียงอ้อน ตาคมโตมองเธอนิ่งแน่ว

ธารตะวันต้องแก้เขิน ด้วยการโยนเจ้าเหมียวไปให้อีกฝ่ายเสียเลย

“เราเป็นแฟนปลอมๆ ใครจะไปอยากรู้เรื่องของคุณ ไว้ไปเล่าให้ตัวจริงของคุณฟังเถอะ”

หญิงสาวทำเชิดเข้าใส่ เตรียมวิ่งหนีเข้าไปในห้องตัวเองให้เร็วที่สุด หากเสียงทุ้มของอีกฝ่ายยังตามมาหลอกหลอน

“ก็คุณไง”

“หา” ธารตะวันชะงักกึก หยุดนิ่งอยู่กับที่ หันขวับมองกลับไปงงๆ

“สำหรับผม...คุณคือตัวจริงของผมนี่”

“พะ...พูดอะไรของคุณ...รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา...” ธารตะวันย้อนถามตะกุกตะกัก วงหน้าขาวใสร้อนผะผ่าวไปหมด และยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ เพราะแววตาคมกล้าจริงจังที่มองตรงมานิ่งแน่ว

เธอไม่ชอบตาคู่นั้น เพราะมองครั้งใดก็ทำให้ประหม่า เขิน พานทำอะไรไม่ถูกทุกที

“ผมชอบคุณ...ผมสารภาพได้ใช่ไหม?”

เสียงทุ้มเอ่ยต่อ แต่ที่ธารตะวันสุดหมั่นไส้ก็คือ

พูดมาแล้ว ยังจะมาถามทำไมกัน คนบ้า!

“ไม่ได้ ห้ามสารภาพ...” ธารตะวันหน้าแดงก่ำ ความดันพุ่งปรี๊ด ริมฝีปากบางสั่นระริกจนเจ้าตัวต้องขบเอาไว้

ใจร่มๆ ยายหวาน...คุณซุป’ตาร์คงแค่ล้อเล่นมากกว่า

ไหนเขาว่าไม่ชอบผู้หญิงง่ายๆ แล้วที่ผ่านมาเธอก็ทราบว่าเขาไม่มีใครจริงๆ ถ้าเขาคบคนยาก แล้วจู่ๆ จะมาชอบเธอได้อย่างไร มันเป็นไปไม่ได้…ตรรกกะมันไม่ใช่

ธารตะวันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เรียกพลังใจอย่างแรงกล้า กว่าจะเอ่ยออกมาเสียงเข้ม

“ฉันไม่อยากฟังเรื่องตลกของคุณ นี่คงอยากแกล้งให้ฉันวุ่นวายใจละสิ ฉันไม่เชื่อคุณหรอก” เธอย่นจมูก เบะปากให้คนตัวโตก่อนจะหันหลังรีบจ้ำอ้าวก้าวตรงไปที่ประตูห้องตัวเอง

ไม่อยากประจันหน้า สบตาคู่นั้นของทัตติยะอีกแล้วแม้สักวินาที!

ทว่าธารตะวันก็ต้องผิดหวังอย่างแรง เพราะเพียงแตะลูกบิดประตูนิดเดียวเท่านั้น ประตูที่กำลังจะเปิดออก ก็กลับปิดปังลงเพราะแรงกดจากฝ่ามือใหญ่ของผู้ที่ตามมาติดๆ

หญิงสาวหันขวับไปมองคนที่ยืนซ้อนแผ่นหลังของตัวเองโดยอัตโนมัติ และนั่นกลับกลายเป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์ เพราะแทนที่จะได้แว้ดเข้าใส่อีกฝ่ายให้สมกับที่เขากล้ามาปิดประตูใส่หน้าเธอ ธารตะวันกลับตกอยู่ในวงแขนล้อมกรอบของชายหนุ่ม หนีไปไหนไม่ได้โดยสิ้นเชิง

ที่สำคัญ...เพียงแค่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก็แทบชนกับปลายจมูกโด่งเป็นสันที่ก้มลงมาของอีกฝ่ายแล้ว!

“ผมไม่ได้แกล้งคุณ ผมพูดจริงๆ...เรายกเลิกเรื่องโกหกทั้งหมด แล้วทำให้มันเป็นเรื่องจริงแทนได้ไหม”


---------------------------

*** ฝากผลงานด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านค่าาาา ^____^