ภูกัตตรา

สี่สายนาวา หนึ่งคือกาสิณ
ถักทอชีวิน อีกชลาธร
พรแห่งธารา นามวาริช
พิชิตถิ่นแล้ง แห่งสินธรา

บนสะพานภูกัตตราที่ร้างผู้คน จะสามารถมองเห็นยอดภูกาสิณเห็นเป็นสีเทาท่ามกลางต้นไม้เขียวครึ้มเบื้องหน้า สายน้ำสีมรกตใต้สะพานลดระดับต่ำลงจนบางแห่งสามารถมองเห็นหินสีข้างใต้ได้

สลิลราเฝ้ามองภาพทิวทัศน์จากสถานที่ที่ครั้งหนึ่งเคยพลิกผันชะตาชีวิตของเธออย่างไม่คาดฝัน คิดถึงแผ่นหลังของใครคนหนึ่งที่เคยแล่นเรือกลางสายฝนเพื่อไปส่งเธอที่บ้าน ใครคนนั้นที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจว่าถ้ามีเขาอยู่ตรงนี้ อะไรก็เป็นไปได้ทั้งสิ้นไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหน

หรือถ้าเพียงแต่เอื้อมมือออกไป...เธอก็คงจะสัมผัสได้ถึงเขา แม้ว่าในความเป็นจริงเขาจะเป็นท่านชายทวิภุมผู้อยู่ไกลถึงกัตตตราตะวันตกก็ตามที...