ห่อใจด้วยรัก

โชคชะตานำพา จู่ๆ ยายหอมนวลก็ถามดำเกิงว่า.. อยากมีเมียไหม คำตอบของเขาคือ.. อยากสิ ทำไมไม่อยากมี

----

“งั้นทำให้เอ็งรักแล้ว เอ็งจะแต่งงานกับข้าใช่ไหม” ดำเกิงพูดต่อขึ้นมาสีหน้ายิ้มๆ แต่ประกายตาจริงจัง
“นี่ไอ้ดำ.. รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว จะไปรักเอ็งได้ยังไง” สุดใจพูดไปส่ายหน้าไป ทุกประโยคที่ออกมายังเป็นประโยคที่ขัดกับความรู้สึกของตัวเอง
“เอ็งกับข้าเหมาะสมกันออก ข้าหล่อ เอ็งสวย เรามาสร้างครอบครัวกันเถอะ” ดำเกิงหน้าด้านหน้าทนไม่เลิก รอยยิ้มน่ารักปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา
“ไม่”
“ทำไม..”
“ไม่แต่ง”
“โธ่..”
“ไม่โธ่.. จะให้พูดวกไปวนมาเหมือนเดิมหรือไง” สุดใจอยากประทุษร้ายอีกฝ่ายจริงๆ ตอนนี้ทั้งมันเขี้ยวทั้งคันไม้คันมืออย่างบอกไม่ถูก
“ข้าจะจีบเอ็งเป็นไง” เขาถามกลับพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้สาวๆ ตาพร่า โชคดีมากที่แม่ของสุดใจพูดเรื่องนี้ขึ้นมา จึงนำมาใช้กับสุดใจ