พลั้งใจให้รักร้าย

“เมื่อคืน...เกิดอะไรขึ้น?” ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจแต่คนที่เพิ่งตื่นกลับเลือกที่จะถามเธอออกมาแบบนั้นเพื่อย้ำเตือนตัวเองว่าเขาได้ทำลายความไว้ใจจากหลายๆคนลงไปอย่างไม่น่าไว้ใจ
“วิว...” เธอพยายามที่จะพูดอะไรสักอย่างที่ให้เขารู้สึกดี แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันกลับไหลออกมาก่อน
“เมื่อคืนนี้พี่เมามาก”
“ค่ะ...พี่ไวน์เมา” ไม่ใช่เพราะความเมาของเขานั่นหรือไงที่ทำให้เธอต้องมานั่งเสียใจอยู่อย่างนี้ ไม่เสียใจที่ตกเป็นของเขาแต่เสียใจที่ทำลายความไว้ใจของแม่และพ่อเลี้ยงลงไปอย่างไม่มีชิ้นดี
“วิว...สติดีกว่า ทำไมไม่ห้ามพี่” ประโยคนั้นทำเอาคนฟังหัวใจร่วงหล่นลงไปอยู่ที่ปลายเท้า เขาพูดออกมาอย่างนั้นมันก็ไม่ต่างจากกล่าวหาว่าเธอใจง่ายเอง!
“ค่ะ วิวผิดเองที่ไม่ห้ามพี่ไวน์ เอาเป็นว่าวิวจะลืมๆมันไปแล้วกันนะคะ พี่ไวน์ก็ลืมมันไปเถอะค่ะ คิดเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” เขาจะรู้หรือเปล่าว่าคำว่าลืมที่เธอบอกเขามันเฉือนหัวใจของเธอเจ็บมากแค่ไหน แต่การที่จะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายให้เขารับผิดชอบนั้นเธอก็มองว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดีถ้าเขาไม่เต็มใจ
“พูดง่ายจังเลยนะ!”


ปล// เพิ่มตอนพิเศษเเล้วนะคะ