เจ้าสาวแค้นรัก

คำเตือน! คุณพีททั้งหื่นทั้งโหดทั้งโคตรปากหมาทั้งเป็นไบโพล่าร์ ส่วนหนูลูกปลาก็พอกัน

เราเตือนคุณแล้ว!

นรกลงทัณฑ์หรือสวรรค์สาป
เธอจึงสูญเสียเจ้าบ่าวในวันวิวาห์
แต่เธอไม่ยอมทุกข์ระทมเพียงลำพัง
เธอจะแก้แค้นให้สาสม
แม้ต้องแลกด้วยทุกอย่างที่เธอมี

“เธอทำบ้าอะไร”

“ฉันจะนอนที่นี่”

“งี่เง่า! ปัญญาอ่อน!” เขาด่าไม่ไว้หน้า เธอหันมาตาเขม็ง

“ใช่! ฉันงี่เง่า ปํญญาอ่อน พรุ่งนี้ฉันจะกลับกรุงเทพ ใครจะอยู่ต่อก็เชิญ”

“วทานิกา!” ร่างสูงใหญ่โผเข้าหา หญิงสาวถอยหนีอย่างรังเกียจ

“อย่าแตะฉันแม้แต่ปลายเล็บ ไม่อย่างนั้น ฉันจะฆ่าคุณ”

“ฆ่าฉันยังงั้นเรอะ! ฆ่าให้ตายล่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะเชือดเธอเอง”

ชายหนุ่มย่างสามขุมเข้ามาหา วทานิกาเงื้อมือจะตบหน้า ภาธรจับเหวี่ยงครั้งเดียว ร่างบางระหงก็เค้เก้อยู่กลางเตียง ร่างสูงใหญ่โถมทับลงไป เขาตะโบมจูบทั่วหน้างาม วทานิกาดิ้นสุดแรงเกิด ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเสียดสี ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเบียดบด ความปรารถนาพุ่งมาทุกทิศทาง ภาธรจูบซุกไซ้ไปทั่วซอกคอขาวผ่อง กลิ่นเนื้อสาวหอมหวนชวนให้คลั่ง

ชายหนุ่มดึงทึ้งชุดนอนอย่างร้อนรน เขาต้องการหล่อนแทบบ้า เขาต้องได้หล่อน วทานิกาดิ้นจนหมดแรง ร่างน้อยนอนนิ่งอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ ภาธรขยับกายถูไถไปมา

“ฉันต้องการเธอ เธอก็ต้องการฉันใช่ไหม”

“ปล่อยฉัน!” วทานิกาพยายามดิ้นอีกครั้ง แต่เขาตรึงเธอไว้มั่น

“ไม่! บอกมาสิว่า เธอต้องการฉัน”

เขาขยับตัวอย่างยั่วยวน หน้าคมเข้มแดงก่ำด้วยความกำหนัด คนถูกรังแกแดงจัดไปทั้งตัว หญิงสาวหอบหายใจ ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา

“ฉันไม่ต้องการคุณ”

ภาธรถึงกับอึ้ง ร่างสูงใหญ่หยุดเคลื่อนไหว ชายหนุ่มไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เขาร้อนไปทั้งตัวขนาดนี้ หล่อนไม่ต้องการเขาได้อย่างไร ไม่จริง! เป็นไปไม่ได้ ขณะที่ชายหนุ่มเผลอ วทานิกาก็ดิ้นสุดกำลัง พอได้จังหวะ หญิงสาวถีบเขาอย่างแรง ภาธรไม่ทันตั้งตัวจึงเสียหลักหงายหลังตกจากเตียง

“โอ๊ะ! โอ๊ย!”

เสียงอุทานซ้อนอุทาน ตามมาด้วยเสียงวัตถุกระแทกพื้น วทานิกาผวาลุกขึ้นนั่ง ขณะที่ร่างสูงใหญ่กลิ้งโค่โร่อยู่ปลายเตียง

“ยังต้องการฉันอีกหรือเปล่า”

หญิงสาวถามเสียงเย็น ภาธร ลัทธวัฒน์หน้าเขียวปัด เขาจุกจนพูดอะไรไม่ออก วทานิกาจึงพูดต่อว่า

“คุณคงลุกมานอนบนเตียงไม่ไหว นอนมุมห้องก็แล้วกัน ฉันจะนอนบนเตียงเอง”

ภาธรอยากบีบคอหล่อนให้ตายคามือ แต่เขาลุกไม่ไหว ฝากไว้ก่อนเถอะ แม่ตัวแสบ หล่อนร้ายกับเขาอย่างไร เขาจะเอาคืนเป็นสิบเท่าเลยทีเดียว