มาเฟียเล่ห์รัก

**เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับ สนพ. มาก่อนในชื่อ มาเฟียบงการรัก ค่ะ**


“มีนเป็นของผม” แองเจโลเอ่ยอย่างหงุดหงิด พลางจ้องมองลงไปในดวงตาสีดำจัดคู่หวานที่บัดนี้สั่นระริกด้วยความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด “เราเป็นของกันและกัน เมื่อคืนนี้ผมต่างหากที่ฉวยโอกาสกับมีนด้วยซ้ำ”

เขาบอกความจริงออกไปตามตรง

เขาอยากได้เธอมาก เลยหาทางหลอกล่อจนเธอยอม เป็นคนชั่วช้าขนาดนี้เธอยังจะกังวลว่าเขาจะไม่พอใจไปทำไมกัน!

แทนที่เธอจะกังวลเรื่องนี้ เธอควรกังวลอีกเรื่องดีกว่าเพราะว่เขาไม่ได้ป้องกันอะไรเลย!

“มีน...” หญิงสาวพูดไม่ออก อย่างไรเธอก็ยังกลัวเองแองเจโลจะโกรธและเข้าใจเธอผิดอยู่ดี

“มีนเมา แต่ผมไม่ได้เมา”

มาเฟียหนุ่มโพล่งขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว ดูเหมือนสถานะระหว่างตนเองกับมีนาจะสลับกันอย่างไรชอบกล คนที่สมควรกลัวว่าจะโดนโกรธควรเป็นเขาที่ฉวยโอกาสมากกว่ามีนาที่เมามายเมื่อคืนด้วยซ้ำ

“และเมื่อคืนนี้ผมบอกมีนตามตรงว่าผมไม่ได้ป้องกัน”

คราวนี้ดวงหน้าหวานของคนตัวเล็กนั้นเต็มไปด้วยความตกใจ ทว่าเขาไม่แคร์สักนิดที่ตัวเองแหกกฎของตนเองไปอย่างนั้น ไม่รู้ทำไมพอเป็นมีนาแล้วเขาพอใจ

“ถะ...ถ้ามีนท้อง...”


เธอละล่ำละลักถามออกมาในที่สุด เข้าประเด็นตามที่เขาต้องการ และนั่นทำให้เขาพึงพอใจจนเกือบจะฉีกยิ้มแบบตัวร้ายออกมาอย่างห้ามไม่อยู่