มธุรสรัญจวน

เพราะคำสั่งของบิดา เรียกร้องการตอบแทนบุญคุณ สั่งให้เธอ
หยาดน้ำผึ้ง ฐิติวรดา ต้องแต่งงานกับเขา ไม่ใช่ด้วยความรัก แต่เพื่อชดใช้หนี้สินก้อนมหึมาที่บิดาติดค้างเขาไว้
ทิม อัสดากรณ์
มหาเศรษฐีหนุ่ม รูปหล่อจัด ที่มีดวงใจทมิฬร้าย ว่าที่เจ้าบ่าวที่หยาดน้ำผึ้งไม่กล้าคิดว่าเขาจะตกหลุมรักเธอ เธอก็เป็นได้แค่เจ้าสาวขัดดอกให้กับเขาเท่านั้น
“คุณทิม!”
“ผมถามแล้วนะ เมื่อสักครู่คุณอนุญาตให้ผมหอมได้ไม่ใช่เหรอครับ?”
“ฉันพูดเมื่อไหร่กันคะว่าอนุญาต?”
“ก็คุณทำเสียงรับรู้ในลำคอ”
หญิงสาวเบี่ยงหน้าตวัดสายตาขึ้นมองชายหนุ่ม เธอทำเสียงรับรู้ก็เพราะคิดว่าเขาเรียกชื่อเธอต่างหาก แต่ผู้ชายคนนี้กลับตีขลุมหาเรื่องเอาเปรียบเธอหน้าตาเฉย
“คุณมันปีศาจจอมเจ้าเล่ห์ เราเพิ่งเจอกันแต่ฉันต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวกับคุณมากที่สุดเลย”
หยาดน้ำผึ้งตัดพ้อ ทว่าคนอย่างทิมคงสะกดคำว่าสลดไม่เป็น แทนที่จะสำนึกชายหนุ่มกลับหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี จนสตรีสาวเนื้อนุ่มแก้มหอมในวงแขนชักเคือง เขาเห็นเธอเป็นตัวตลกหรือยังไง?
“ยอมรับเถอะว่าคุณชอบเปลืองเนื้อเปลืองตัวกับผม”
“พูดเข้าข้างตัวเองตลอดเลย คุณไม่รู้สึกผิดเลยสักนิดเหรอคะที่ล่วงเกินฉัน?”
“ไม่แม้แต่นิดเดียว”