เพรงพันธกานต์

‘ทอฝัน’ ต้องก้มหน้ารับกรรมอันอัปยศอดสู เพราะถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย หัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเทิดทูนบูชา ยินยอมยกโทษให้โดยปราศจากข้อกังขา

กว่า ‘ปราชญ์’ จะรู้ตัวว่าได้ทำร้ายคนบริสุทธิ์ เธอก็หายออกไปจากชีวิตเขาเนิ่นนานถึงสี่ปี ทอฝันใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความโหดร้าย ขณะที่ปราชญ์ยังคงจมอยู่กับความรู้สึกผิดทุกลมหายใจ จนกระทั่งกงล้อของโชคชะตาพัดพาเขาและเธอให้มาพบเจอกันอีกครั้งในค่ำคืนที่เหน็บหนาว

เขากลับมาเพื่อแก้แค้นพวกใจหยาบ พร้อมกับใช้เงินซื้อตัวเธอคืนมาในฐานะคนรัก แต่เธอจะเปิดใจรับเขาได้อีกหรือไม่...เมื่อภาพคืนวันที่ถูกทำร้ายยังคงหยั่งรากฝังลึกอยู่ในหัวใจ


“ปล่อยฝันนะคะคุณปราชญ์!” ทอฝันน้ำตาร่วงพรูดูน่าเวทนา ชั่วขณะหนึ่งหัวใจของปราชญ์รู้สึกผิดที่คิดทำร้ายเธอ เขาอยากปล่อยเธอไปให้พ้นจากชีวิต แต่พอนึกถึงสิ่งที่เธอทำอย่างหยาบช้า แรงโทสะก็ทำให้เขาหน้ามืดตามัว ลืมสิ้นทุกสิ่งที่ผิดชอบชั่วดี

“ฉันไม่ปล่อย! คืนนี้ฉันจะทำให้เธอรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดเองทอฝัน ต่อไปเธอจะได้ไม่กล้าเข้ามาทำลายครอบครัวฉันอีก” ปราชญ์ถูลู่ถูกังพาหญิงสาวตรงไปยังประตู รีบนำกุญแจที่ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มออกมา เมื่อประตูกระจกบานใหญ่ถูกไขให้เปิดออกแล้ว ชายหนุ่มจึงผลักร่างบางให้เข้าไปข้างในเป็นคนแรก ด้วยความที่ไม่ทันระวังทำให้ข้อเท้าเล็กพลิกแพลงจนหกล้มไม่เป็นท่า

“คุณปราชญ์...” เสียงของทอฝันสั่นเครือ

“อย่ามาทำสำออย ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลย!” เขาฉุดข้อมือที่แดงช้ำให้ลุกขึ้นยืน แต่ด้วยความที่รู้สึกเจ็บแปลบตรงข้อเท้า หญิงสาวจึงล้มลงไปกองบนพื้นอีกครั้ง
ปราชญ์สบถเสียงดังลั่นอย่างหงุดหงิดใจ ในเมื่อทอฝันแสร้งมารยาไม่ยอมลุกขึ้นตามคำสั่ง ชายหนุ่มจึงเป็นคนช้อนร่างบอบบางขึ้นเสียเอง เธอดิ้นรนสุดแรง รัวกำปั้นเล็กลงบนไหล่และแผ่นอกของเขา แต่นั่นไม่ได้ทำให้ฝีเท้าที่มั่นคงหยุดลงแต่อย่างใด