เยาวมาลย์ดาลใจ

เขาช่วยเพราะอยากให้เธอได้ดีแต่ก็ไม่อยากให้เธอไปได้กับใคร!
~ โปรยปราย ~
“ออกไปสิคะชื่นจะใส่เสื้อ” เด็กสาวคิดว่าต้นเหตุแห่งความระบมในอวัยวะอ่อนบางคือเขาคนนี้จึงเผลอมองค้อนวูบหนึ่ง แต่จะไปว่าชายหนุ่มฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกเพราะเวลานั้นตนก็ให้ความร่วมมือไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย
“พี่ต้องไปเหรอ” คนยืนนิ่งแสร้งทำเซ่อ
“ค่ะ”
“แต่เราปล้ำกันแล้วนะไม่เห็นต้องอาย”
“บ้าเหรอ!” ชื่นขวัญอยากปาเสื้อใส่คนพูดแต่สิ่งที่ทำได้คือเอามาปิดหน้าเอาไว้ด้วยความขัดเขิน
“พี่น่าจะอยู่ช่วยชื่นใส่เสื้อสิถึงจะถูก” ไม่พูดเปล่าทำท่าจะถลาเข้าไปหาคนที่กำลังก้มหน้างุด ธนูไม่แน่ใจว่าแก้มสาวขึ้นสีแดงจัดนั้นมาจากพิษไข้หรือการขัดเขิน

***กรุณากดอ่านตัวอย่างแต่ไม่ต้องปั่นจักรยานขณะกดซื้อจ้า***
~ ขอให้ ‘เยาวมาลย์ดาลใจ’ ดลฤทัยให้ผู้อ่านหลงใหลกดปาหัวใจใส่รัวๆ ~