ไฟสวาทจอมซาตาน

ตั้งแต่เกิดมา ภวีย์ไม่เคยเกลียดใครเท่าผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่เร่ขายศักดิ์ศรีเพราะคำว่าเงินตัวเดียว
เขาปรายตามองหน้าหล่อน ท่าทางหล่อนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
สีหน้าของหล่อนซีดขาวราวกับกระดาษ ชายหนุ่มเหยียดยิ้มสะใจ
“ยอมไปกับเขาง่ายขนาดนี้ เขาคงให้ราคาดีซินะ” เขากระแทกแดกดันเหมือนคนฟังเป็นสินค้าชนิดหนึ่ง
“เขาต้อนให้ฉันจนมุมเหมือนที่คุณทำอยู่นี่ไง” เธอตรงจนเขาอึ้ง
“ขนาดนั้นเชียว”
“ใช่! ผู้ชายหน้าไหนก็เหมือนกันทั้งนั้น คุณเตรียมตัวไว้ให้ดี ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับคุณเข้าคุก”
พิชยาวีใช้ประโยคนี้ขู่เขาเป็นครั้งที่สอง ภวีย์เหยียดปาก
“ข้อหาอะไรไม่ทราบ”
“ข้อหาข่มขู่ลักพาตัวและแอบอ้างให้ฉันเสียหาย”
“ถ้างั้น ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับเธอบ้าง” เขาขู่กลับ คนฟังหันขวับมาจ้องหน้า
“ไม่มีทาง”
“ทำไมจะไม่มี ข้อหาค้าประเวณีข้างถนนยังไงล่ะ”