ซ่อนรัก ซ่อนรอยแค้น (ฉบับแก้ไขคำผิด)

“เชื่อฟังฉันไว้” ดวงตาดุจหินผาอ่อนยวบเมื่อได้เห็นน้ำตาสีเลือดไหลอาบใบหน้าไม่ยอมหยุด มือหนาสั่นเทายื่นเข้าไปเช็ดคราบเลือดบนหน้าผากก็ต้องหยุดชะงักหักห้ามใจจะไม่ยอมอ่อนนุ่มกับผู้หญิงแพศยา..เขาใช้นิ้วชี้ที่จะเช็ดเลือดบนผิวบอบบางแต่กับแปลเป็นจิ่มหน้าผากนวลจนทำให้ร่างบางที่ไม่มีแม้แต่แรงจะสะอื้นไห้จนทำให้ศีรษะของเธอชนเข้าอย่างจังตรงขอบเตียง
นุสบายกมืออันสั่นระริกขึ้นกุมกระหม่อมมันร้าวไปทั้งสมอง ร่างบอบบางนั่งไม่มีแรงโอนเอนไปมาแล้วค่อยๆทรุดกายนอนหมอบงอตัวเข้าหากันไปต่อหน้าต่อตาชายหนุ่ม แต่นั้นใช่ทำให้พญามัจจุราชใจอ่อนกับผู้หญิงสารเลวคนนี้ไม่..เขาจะไม่ยอมให้อภัยในสิ่งที่เธอทำกลับเขาเด็ดขาดเรียวปากหยักกระตุกยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมใบหน้าคมคายเปลี่ยนไปแม้หัวใจของเขากำลังสับสนเจ็บปวดในสิ่งที่ทำร้ายเมีย
อัครเดชลุกขึ้นยืนตาแดงโรจน์ดังเชื้อเพลิงที่มันลุกพร้อมที่จะแผดเผาร่างของเมียเมื่อเขาก้มลงมองร่างบอบบางที่นอนไม่ไหวติงเนื้อตัวบวมช้ำปลายกระโปรงผ้าชีฟองสีขาวที่หล่อนใส่เมื่อวานขาดเป็นทางยาวจนถึงต้นขานวลทำให้เห็นรอยเขียวช้ำเป็นจ้ำๆตามเรียวขาเสลาทั้งสองข้าง..เขาเมินใบหน้าแห่งความเจ็บปวดหนีทำเป็นไม่สนใจเท้าใหญ่เดินเฉียดและข้ามร่างบางก้าวขึ้นเตียงแล้วล้มตัวลงนอนหงายพยายามข่มตาที่เพ่งมองเพดานหูก็ฟังเสียงสะอึกสะอื้นไห้โหยหวน น้ำตาของเธอเปรียบเสมือนเทียนที่ถูกลนกลายเป็นหยดน้ำตาเทียนร้อนระอุลดลงกลางใจของเขาให้เป็นแผลเหวะหวะปวดแสบปวดร้อนเสียเหลือเกิน
“นี่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นนุสบา..เธอยังต้องเจออะไรมากกว่านี้” เค้นเสียงเยือกเย็นผ่าความมืดมิดให้ได้ยินเพียงคนเดียวแล้วพยายามหลับเปลือกตาหันนอนตะแคงข้างเข้าหาฝาผนังห้องแล้วใช้หมอนอีกใบปิดหูไม่อยากได้ยินเสียงร้องควาญครางของเจ้าหล่อน แต่เขาไม่สามารถที่จะปิดกั้นหัวใจของตัวเองได้ที่มันเต้นไปตามแรงสะอึกสะอื้นของหญิงสาว……
....................................................................................................................................
ทดลองอ่านก่อนกดซื้อนะคะ