เพลย์บอยร้อนรัก

“แล้วอยากลองสัมผัสร่างกายของผมบ้างไหมล่ะคุณสไตล์ลิสต์คนสวย หืม…” คนพูดสาวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบางมากกว่าเก่า
“สนใจอยากลองแลกร่างกายกันไหม เผื่อว่ามันจะเร่าร้อนจนคุณร้องซี๊ดจนทนไม่ไหว อ๊า… แรงๆ ค่ะ แรงๆ ฉันเสียวไม่ไหวแล้ว ซี๊ด… อ๊า…” นิกโคลิคทำทีเลียนเสียงสตรีเพศ คำพูดที่เขามักจะได้ยินเป็นประจำจากคู่นอนของตน
คนฟังตาโต… รู้สึกรังเกียจในความป่าเถื่อนของดาราตรงหน้า
“คนบ้า… ฉันไม่เคยเห็นใครบ้าเท่าคุณมาก่อนเลย” หญิงสาวส่ายหน้า ตั้งท่าจะเดินหนีเข้าไปด้านในแต่ก็ช้าไปกว่าคนตัวโตที่คว้าเอวเล็กคอดไว้ได้ทัน
“นี่ปล่อยนะ คุณจะทำอะไร อื้อ…”
เสียงหวานถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อมือหนาจัดการปิดเรียวปากอิ่ม นิกโคลิกลากร่างบางไปยังมุมหนึ่งของตึก เขารู้ทางหนีทีไล่ดีในเมื่อมาที่นี่จนเปรียบเป็นบ้านหลังที่สอง
พลั่ก!
มือหนาผลักร่างเล็กกระแทกกับกำแพงอย่างแรง ไม่สนว่าเธอจะเจ็บหรือไม่… แววตาขี้เล่นยียวนไม่มีอีกแล้ว บัดนี้สิ่งเดียวที่อัญชันเห็นก็คือความร้อนรุ่มที่แอบแฝงอยู่ภายในแววตาคู่นั้น มันน่ากลัวและเยือกเย็นจนเธอไม่กล้าสบมองจังๆ
“คุณจะทำอะไร” ถามอย่างหวาดหวั่น หากก็ไม่แสดงท่าทีว่ากลัวมากนัก ไม่อยากให้ดาราตัวดีได้ใจว่าเธอเกรงเขาจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
แต่กายสั่นระริกราวกับลูกนกไร้รังก็เรียกรอยยิ้มให้บังเกิดกับชายหนุ่ม
“คุณรู้อะไรไหมว่าสิ่งผมเกลียดที่สุดคือผู้หญิงที่ปฏิเสธความต้องการของผม โดยเพาะคุณ… คุณกล้าดียังไงขับไสไล่ส่งผู้ชายที่มีดีกรีร้อนแรงอย่างผม” เสียงเข้มเอ่ยราบเรียบเหมือนคุยเรื่องราวทั่วไป
หากแววตาทอแสงวาวโรจน์จนคนมองหวั่นระทึก
“คุณ… ไม่มีอะไรเทียบเท่ากับผู้หญิงที่ผมเคยนอนด้วยเลยสักนิด หน้าก็ไม่สวยเท่า หุ่นก็ใช่ว่าจะอวบอึ๋ม ชาติตระกูลยิ่งแล้วใหญ่ หน้าตาทางสังคมก็ไม่มี แล้วทำไมอัญชัน ทำไมคุณจึงกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างผม” มือหนาจับปอยผมสลวยเล่นไปมา ลมหายใจที่ลอยคละคลุ้งมาพร้อมกับกลิ่นเหล้ายิ่งทำให้ร่างบางหวาดกลัว
เธอยอมรับแล้วล่ะว่ากลัวเขาจริงๆ!
“ถึงฉันจนแล้วยังไง ผู้หญิงจนๆ ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธผู้ชายสารเลวแบบคุณเหรอ” อัญชันสวนกลับ
“ไม่มี!” เสียงเข้มแข็งกร้าว กดแขนเรียวให้จมหายไปยังกำแพงหนา “ไม่มีผู้หญิงหน้าไหนกล้าปฏิเสธฉัน และเธอ… เธอก็ไม่ควรปฏิเสธฉัน!” สรรพนามที่แปรเปลี่ยนยิ่งเพิ่มความระทึกทางจิตใจ
“ปล่อยนะ” เสียงหวานบอกพร้อมกับดิ้นเร่าไปมา แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากผู้ชายใจทราม
“ยิ่งเธอปากดีมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งอยากเอาชนะมากเท่านั้น” ร่างสูงจงใจเบียดกายเข้าใส่ร่างบอบบาง จมูกโด่งรั้นพยายามซุกไซ้ลำคอระหงส์
“อย่านะคุณนิกโคลิค อย่านะ โอ๊ย!” อัญชันตกใจไม่น้อยที่เขากล้าใช้ไรฟันขาวสะอาดกัดเนื้อของเธอจนเกิดรอยแดง
“สยิวไหมครับ” คนกระทำยิ้มมุมปาก
เพียะ!
หญิงสาวลงโทษความกักขฬะอีกครั้ง…
ใบหน้าหล่อเหลาอันเป็นที่หมายปองของสตรีทั้งในและนอกวงการหันกลับมาจ้องเธอเดือดดาล แววตาสองคู่ในความมืดสลัวไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าร่างสูงจะกระทำเช่นไรกับคนที่กล้าลองดีกับตน!
“ฉันเตือนเธอแล้วนะอัญชันว่าอย่าอวดดีกับฉัน!”
คนตัวโตพูดเสียงลอดไรฟัน ดึงร่างเล็กปะทะอกแกร่งอย่างแรงจนจมูกโด่งรั้นเจ็บระบม
“คะ คุณ” เสียงหวานสั่นเครือ หวาดกลัวท่าทางคุกคามของเขา มองไปทางไหนก็มีแต่ความสลัว หวังจะเรียกขอความช่วยเหลือจากใครเห็นทีจะยากนัก
“ถ้าคืนนี้ฉันปล่อยเธอไป อย่ามาเรียกฉันว่านิกโคลิคอีกเลย!”
เสียงเข้มประกาศกร้าว…!!!