Whisper Softly ให้รักโยงใจเราไว้ด้วยกัน

จู่ ๆ ก็ถูกบังคับให้หมั้นกับอาจารย์ที่มหา'ลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน และเธอก็กำลังเรียนกับเขา! ซ้ำยังเคี่ยวเรื่องคะแนนเสียยิ่งกว่าอะไร! ‘พัฒน์ธิดา’ จึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อถอนหมั้น
.
แต่ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นเธอที่อยากให้การหมั้นนั้นเป็นหนทางไปสู่การแต่งงาน เธอจึงพยายามวางกับดัก (ตื้น ๆ) เพื่อหลอกล่อ ‘ภูพรพงษ์’ ซึ่งดูเหมือนอาจารย์หนุ่มจะเต็มใจเพราะเขากระโดดลงมาในหลุมทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะโดนจับ!
.
.
.
“แพมขอเข้าไปนอนห้องด้วยได้ไหม”
คนฟังเบิกตากว้าง เธอจะรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา “นี่ไม่ได้คิดอย่างที่พูดจริง ๆ ใช่ไหม”

แทนที่ร่างบางจะปฏิเสธ แต่เธอกลับเดินบุกเข้าไปในห้องของเขาหน้าตาเฉย
“ไม่ได้นะแพม เราตกลงกับลุงตรัยว่าไงบ้าง จำได้ไหม”

“มันก็แค่ข้อตกลง แล้วอีกอย่างเราไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย” ดวงตารั้นกลมโตมองเขาอย่างออดอ้อน “แพมแค่ฝันร้าย อยากมีคนอยู่ด้วย…แต่ถ้าคุณไม่สะดวกใจ แพมกลับก็ได้ค่ะ”

ร่างบางหันหลังกลับด้วยใบหน้าที่ม่อยลง เธอช่างหน้าไม่อายเหลือเกินที่หอบตุ๊กตามานอนกับเขาทั้งยังโดนเจ้าบ่าวปฏิเสธอย่างไม่ไยดี
นี่มันคืนเข้าหอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเจ้าสาวอย่างเธอถึงได้อาภัพนัก

“แต่...ถ้าพรุ่งนี้คุณตื่นก่อนสว่างไหวก็คงไม่เป็นไรมั้ง”
เขาคงจะโดนวิญญาณสิงแน่ ๆ คนที่ผลักไสเจ้าสาวในทีแรกจึงได้รั้งตัวเธอ

พัฒน์ธิดาอึ้งเหมือนกำลังประมวลผลจากที่ได้ยิน ใบหน้าของเธอแดงซ่านและลามไปถึงเนื้อตัว และก่อนที่จะได้สติเมื่อเขาจับจูงมือของเธอเข้าไปในห้องอีกครั้งแล้วกดล็อกประตู…