ดั่งดาวคอยเดือน

หนึ่งคนใช้ชีวิตเหมือนดาวที่คอยเดือน

อีกหนึ่งใช้ชีวิตเหมือนเดือนที่คอยดาว

******

“สงบศึกกันเถอะ เรามาดีกันนะ”
“ฮะ”
“ดีกันเถอะ เบื่อจะทะเลาะด้วยแล้ว”
หย่งคังบอก กระดิกนิ้วก้อยเป็นการเร่งให้อีกคนยกนิ้วขึ้นมาเกี่ยวก้อยกัน
“ไม่ ฉันไม่ดีกับนายหรอก”
“แล้วต้องทำยังไง จันทร์ถึงจะยอมคุยกับเฮียดีๆ”
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่อภัยให้นาย ไอ้-หน้า-เหียก!”
คนถูกด่ายืนตัวแข็งค้าง
‘ไอ้หน้าเหียก’ งั้นเหรอ?
“ไม่แน่จริงนี่หว่า ด่าแล้ววิ่งหนี” เขาตะโกนไล่หลัง
“แน่ไม่แน่ฉันไม่สนหรอก ขอแค่ได้ด่า มันสะใจดี!”
คนที่ตั้งหน้าตั้งตาโกยอ้าวตะโกนบอกพร้อมส่งยิ้มสะใจให้ด้วย
“หน็อย…ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม”
มาเฟียหนุ่มที่ปลอมตัวมาอยู่ในสวนลำไยแห่งนี้คำรามเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังไล่ล่าตะครุบเหยื่อ เกิดมามีใครเคยกล้าด่าว่าเขาแบบนี้ที่ไหน
“ก็ยังดีกว่าไอ้ตี๋หน้าเหียกที่คุ้มดีคุ้มร้าย คิดจะพูดดีก็ดีขึ้นมาเฉยๆ อย่างนายนั่นแหละ”
“จันทร์เจ้า!”
“ไม่ต้องเรียก ฉันไม่รอนายหรอก แก่แล้วยังไม่เจียมยังมาวิ่งไล่ตามฉันเหมือนเด็กๆ อยู่ได้”