ลมวอนรัก

"เอยรู้ค่ะ...แต่เอย...ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ" จู่ๆ จะให้เธอย้ายเข้าไปอยู่กับเขาเฉยๆ ได้ยังไง อย่าว่าสถานะของเธอกับเขาเป็นเพียงแค่เจ้านายกับเลขาเท่านั้น ในเมื่อระหว่างเธอกับเขาไม่มีวันที่จะมีอนาคตร่วมกันแล้วจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่รู้ดีอยู่แล้วว่าจะต้องจบลงด้วยความเจ็บปวดไปทำไม?

"เพราะอะไร? เอยไม่ชอบผม? หรือมันเกี่ยวกับที่ผมทำให้เอยเจ็บ?"

โอ๊ย! มันใช่ซะที่ไหนล่ะ! ถึงมันจะเจ็บอยู่บ้าง แต่เธอก็ยอมให้เขาทำไปตั้งหลายครั้งไม่ใช่เหรอ!

"เอยไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น แต่...ระหว่างเรามันไม่ควร...คือ...เอยคิดว่าเราเป็นเจ้านายกับลูกน้องกันเหมือนเดิมก็ดีแล้วนะคะ..."

"แปลว่าเอยจะไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น?"

เธอต้องรับผิดชอบอะไรด้วยเรอะ!

"และต่อไป...ถึงผมจะอยากได้เอยแค่ไหน ผมก็จะไม่มีวันได้อีก?"

มันบ้ามาก! แต่คำว่า 'อยากได้เอย' ทำให้จิตใจของเธอหวั่นไหวมากพอดู...

โอเค! เธอโกหก!

มันมากกว่าความหวั่นไหว...

เธอแทบจะตอบตกลงแล้วรีบหอบผ้าหอบผ่อนตามเขาไปแล้ว!

เพียงแต่เมื่อคิดถึงผู้เป็นป้าที่ทุ่มเทเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีตลอดยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา และศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิง...อาคิราก็จำต้องกัดฟันพยักหน้าให้เขา เพื่อยืนยันเจตนารมณ์ของตนเองต่อไป!

"ซึ่งนั่นหมายถึงเอยไม่ต้องการความรับผิดชอบจากผมด้วย? ทั้งๆ ที่ผมตั้งใจว่าจะ..." ชายหนุ่มยังไม่ทันได้เอ่ยปากถึงสิ่งที่เขาเตรียมพร้อมไว้สำหรับเธอเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวก็โพล่งออกมาด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยวเสียก่อน

"ไม่ค่ะ! เอยไม่ต้องการความรับผิดชอบใดๆ จากคุณวินทั้งนั้น ถ้าคุณวินจะกรุณา เอยอยากขอให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็พอค่ะ" ถ้าต้องเป็น 'ของเล่น' ที่วันหนึ่งเขาก็คงเบื่อจนเผลอทิ้งขว้าง เธอขออยู่ข้างๆ เขาในฐานะเลขานุการเหมือนเดิมดีกว่า...อย่างน้อย...แค่ได้แอบมองเขาไปวันๆ ก็ยังดีกว่าต้องจากกันไปในวันใดวันหนึ่ง...

"เอยแน่ใจเหรอว่าระหว่างเราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้?" เมื่อเห็นเธอประกาศออกมาด้วยความมั่นใจขนาดนั้น ภวินท์ก็อดโมโหไม่ได้ จึงถามออกไปด้วยน้ำเสียงดุดันจนอาคิราถึงกับขนลุกซู่ "กลับไปเป็นเจ้านายกับเลขากันเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเราเอากันอย่างร้อนแรงจนเตียงแทบไหม้ไปแล้วน่ะนะ?"

***เพิ่มตอนพิเศษจำนวน 3 ตอนสำหรับทุกท่านที่โหลดฉบับเต็มเรียบร้อยแล้วขอบพระคุณที่กรุณาติดตามผลงานของปุริมปรัชญ์ค่ะ***