ตะวันปราบใจ

เขาตามหาเธอมาเกือบห้าปี เคยคิดว่าเธอคงมีคนอยู่เคียงข้าง ไม่เคยคิดสักนิด ว่าคนคนนั้นจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขากับเธอเอง!


“อืม ฉันยังไม่ได้ถามเรื่องอีเมลที่เธอส่งมาเลย”
พอปานฤทัยเปรยขึ้นมาแบบนั้น เขาก็ยกมือลูบหน้า ถามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า “นี่ยังสงสัยเรื่องอีเมลอยู่อีกเหรอ มองตาเดียวยังรู้เลยว่าเป็นภาพตัดต่อ เมื่อไหร่คุณจะยอมเชื่อใจผมสักที ปานฤทัย”
“ความเชื่อใจนี้ ถ้าถูกทำลายไปแล้ว มันสร้างขึ้นใหม่ยากค่ะ” เธอบอกเสียงเรียบ “ซึ่งฉันไม่คิดจะสร้างมันขึ้นมาด้วย เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
“เป็นสิ”
“ไม่ได้เป็น”
“เป็น! เราเป็นครอบครัวกัน เป็นพ่อแม่ของลูกๆ สถานะนี้เราได้เป็นตั้งแต่ตอนที่ลูกๆ เกิดมาบนโลกนี้แล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันหรือไม่ เรื่องที่ว่าผมเป็นพ่อของลูกเราก็เป็นเรื่องจริง”
“...” ปานฤทัยอยากจะเถียง แต่ก็เถียงอะไรไม่ได้เลย


+++++

เรื่องนี้ออกจะหวานๆ ขมๆ ชอบไม่ชอบลองอ่อนกันนะคะ