สยบรักเมียบำเรอ

“ผู้หญิงอะไรวะ มือด้านฉิบหาย”
ไล้ปลายลิ้นสากโลมเลียยอดอกสีชมพูปลั่งอยู่เพียงครู่ มือน้อยๆของช่ออัญชันก็ผลักใบหน้าเขาออกห่างคล้ายคนรำคาญทั้งที่ยังนอนหลับตา นั่นทำให้อาชาวินสัมผัสได้ถึงความสากระคายของมัน ระดับความสากรุนแรงจนถึงขั้นทำให้อารมณ์หื่นๆดับมอดลงกะทันหัน ชายหนุ่มจึงยันตัวขึ้นชันศอกกับที่นอนแล้วคว้ามือเล็กๆทั้งสองข้างขึ้นมาพิจารณาอย่างจริงจัง แล้วก็พบความจริงว่ามันทั้งสากทั้งหยาบกร้านยิ่งกว่ามือผู้ชายอย่างเขาเสียอีก
“ตื่นได้แล้วยายขี้เซา”
“อื้อ ขออัญนอนอีกหน่อยนะคะ ยังง่วงอยู่เลย”
มือเล็กที่อาชาวินค่อนแคะว่าสากระคายยกขึ้นผลักไสอะไรบางอย่างที่สัมผัสเนื้อตัวออกห่าง ช่ออัญชันยังตื่นไม่เต็มตานั่นก็เพราะเมื่อคืนถูกสูบเรี่ยวแรงไปจนหมดกว่าจะได้นอนก็เวลาล่วงเข้าเช้าวันใหม่ ตอนนี้หญิงสาวจึงรู้สึกเพลียมากจนอยากนอนพักเอาแรงอีกนิด แต่อาชาวินก็ยังใจร้ายเหมือนเดิม เมื่อเห็นคนตัวเล็กยังนอนหลับตาบ่นอะไรงึมงำๆอย่างคนงัวเงียจัด ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นนั่งพร้อมคว้าไหล่บางติดมือขึ้นมา ทำให้ช่ออัญชันต้องลุกขึ้นนั่งตามโดยปริยาย
“ลืมตาเดี๋ยวนี้ ถ้าดื้อจะโดนเหมือนเมื่อคืน…ชุดใหญ่”
ไม่เพียงแค่คำขู่แต่อาชาวินยังสาธิตตัวอย่างข่มขวัญด้วยการซุกใบหน้าไซ้ซอกคอขาวๆของคนนั่งหลับคอพับคออ่อน เพียงแค่ริมฝีปากร้อนๆขบเม้ม ช่ออัญชันก็เริ่มรู้สึกตัว ดวงตาสะลึมสะลือกะพริบถี่ก่อนเบิกกว้างเมื่อเห็นใบหน้าสีแทนกับลูกตาเข้มดุของอาชาวินอยู่ใกล้ ใกล้จนลมหายใจอุ่นๆรินรดผิวแก้มจนเกิดความซาบซ่าน
“คุณอาชา!”
“เออ! ฉันเอง อาชาวินผัวเธอไง จะตกใจทำไม”