เหมืองสวาทมาเฟีย

'เลอันโดร' นายเหมืองหนุ่มเจ้าของฉายา 'หมาล่าเนื้อแห่งคาราฮัส'
ถูกลูกแมวน้อยตาใสอย่าง 'อรสินี' หักหน้า ด้วยการปฏิเสธดินเนอร์หรูกลางเมืองมิลาน
ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่เขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
..................................

“อยู่ตรงนี้” เลอันโดรบอกก่อนฉกริมฝีปากลงบดขยี้เรียวปากนิ่มหนักๆ แล้วผละไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ หมุนควงห่วงโซ่ในมือเล่น
“เต้นรำเป็นไหม”
“ไม่” ตอบแบบไม่ต้องคิดเลย
“แซมบ้านะ เริ่มเลย”
“ไม่” ครั้งนี้ส่ายหน้ายืนยัน
“โอเค” ตบเข่าฉาด “งั้นก็ไปที่เตียง”
“เอ่อ... เดี๋ยว” หญิงสาวพยายามตั้งสติ คิดหาหนทางหลบเลี่ยง เธอเคยรอดเงื้อมมือผู้ชายคนนี้มาแล้วตั้งสองครั้งสองครา ทำไมจะมีครั้งที่สามไม่ได้
“ฉัน... เอ่อ... ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย เหนื่อยด้วย หนาวด้วย ที่นี่มีน้ำอุ่นอาบไหม”
“ไม่มีน้ำอุ่น แต่มีอ้อมอกอุ่นๆ อยู่ตรงนี้” เปิดวงแขนโชว์อ้อมอกกว้าง “มา จะได้หายหนาว”
“ไม่ล่ะ ขอบคุณ” ปฏิเสธเสียงอ่อยพลางมองหาลู่ทางใหม่
“ไม่ต้องพยายามคิดหาวิธีหลบเลี่ยงหรอกนิออน ครั้งนี้ผมจะไม่แกล้งใจอ่อนอีกแล้ว ยังไงซะวันนี้คุณก็ต้องเป็นของผม”
กระตุกโซ่เส้นยาวกระตุ้นเตือนคนยืนนิ่ง
“เต้นเร็ว ผมจะเคาะจังหวะให้” แล้วปลายนิ้วทั้งห้าบนพนักเท้าแขนก็เริ่มขยับเคาะจังหวะ
“แล้วถ้าฉันไม่เต้นจะเกิดอะไรขึ้น” อรสินีทำใจกล้าถามต่อ
“ผมก็จะได้จับคุณโยนขึ้นเตียงเร็วขึ้น ล่ามโซ่ไว้กับเสาเตียงจากนั้นก็จะปล้ำจูบอย่างหนัก ฉีกทึ้งชั้นในชุดสวยของคุณจนขาดวิ่น ก่อนจะจับคุณอ้าขา...”
“พอแล้ว! ฉันไม่อยากฟัง”
“ถ้าไม่เต้น ก็ไปขึ้นเตียง”
“แล้วถ้าฉันยอมเต้น ก็ไม่ต้องขึ้นเตียงใช่ไหม”
ดวงตาสีสนิมเหล็กตวัดมองคนทำใจกล้าปากเก่งทั้งที่หยาดน้ำตายังอาบแก้ม คำถามของอรสินีทำให้เขาเผลอกระทุ้งปลายลิ้นเล่นในอุ้งปาก
“ใช่ ถ้ายอมเต้น ก็ไม่ต้องขึ้นเตียง”
เพราะสำหรับผม ที่ไหนๆ ก็ได้ทั้งนั้น!