กำราบรักจอมมาร

เขาคิดว่าเธอเป็นหนอนบ่อนไส้ ก็เขากับพี่ชายเธอไม่ถูกกันซะขนาดนี้
แต่เธอกลับมาสมัครเป็นพนักงานของเขา ถ้าคิดจะลูบคมกันถึงถิ่น
ก็อย่าคิดว่าจะปล่อย “แม่หนอนน้อย” ให้ลอยนวล
เขาจะเคี้ยวเล่นดูซิว่าเธอจะกรุบกรอบหอมหวานแค่ไหน

“อย่าร้อง”
สาบานว่าเขากำลังปลอบเธออยู่ แต่ไม่รู้ทำไมน้ำเสียงของเขาถึงได้แข็งกระด้างไม่ต่างอะไรกับไม้หน้าสาม
“ให้ฉันร้องเถอะนะคะ...”
“คุณคงจะเกลียดผมมากสินะ”
เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ แล้วเริ่มปาดน้ำตาของเธอทิ้ง
ใช้ปลายนิ้วโป้งเขี่ยไปที่ริมฝีปากล่างบวมเจ่อของเธอเล่น
“มะ...ไม่ค่ะ...ฉันไม่เคยเกลียดคุณเลยสักครั้ง”
“แล้วทำไมถึงร้องไห้”
น้ำเสียงของเขาอ่อนลง ดวงตาสีฟ้าจับจ้องไปที่หน้าของหญิงสาวไม่วางสายตา
รู้สึกชื่นใจขึ้นมาเมื่อได้ยินว่าคลีโอไม่ได้เกลียดเขาอย่างที่เขาคิดไว้
แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงได้ร้องไห้หนักขนาดนี้
“ฉันขยะแขยงตัวเอง”
เท่านั้นร่างบางก็ปล่อยโฮออกมา แมทธิวจึงรวบร่างของเธอมากอดปลอบอีกครั้ง
น้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสายเปียกชุ่ม ชายหนุ่มหาได้รังเกียจไม่ เขาชอบเสียด้วยซ้ำที่เธอร้องไห้กับตรงอกเขา
“อย่าคิดแบบนั้นเชียวนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาตำหนิร่างกายที่เป็นสมบัติของผม
สมบัติของผมทุกชิ้นล้วนแล้วแต่มีความงดงามเหมือนกับคุณ”
“ฉันไม่อยากเป็นสมบัติของคุณค่ะ ฉันไม่อยากเป็น”
“สมบัติไม่มีสิทธิ์ต่อรอง” เขาปรามเธอเสียงเข้ม