พยศรักพรหมจรรย์เถื่อน

เหตุการณ์ในค่ำคืนนั้น... กับจุมพิตเร่าร้อน ได้ตอกย้ำให้ธันวามั่นใจว่า
ผิงจันทร์ ไม่สามารถเป็น 'หลานสาว' ของเขาได้อีกต่อไป แต่เธอคือ 'เจ้าสาว' ของเขาเท่านั้น!!



“พออยู่ใกล้ผิงทีไร ก็เป็นแบบนี้ทุกที”
“เป็น... เป็นยังไงคะ” ถึงจะหัวใจเต้นรัวแรง แต่ผิงจันทร์ก็อ้อมแอ้มถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“อยากกอด อยากจูบ อยากรัก แต่ก็ทำไม่ได้” เขาบอกเสียงอู้อี้พลางซุกไซ้ซอกคอหญิงสาว แต่การกระทำของเขากลับยิ่งทำให้ผิงจันทร์อ่อนระทวย หัวใจเต้นรัวแรง
“ไหนอาธันบอกแค่จูบเดียวไงคะ ผิงให้แล้ว อาอย่าโกงผิงสิ อื้อ” หญิงสาวทักท้วงเสียงสั่นแล้วครางออกมา
“อากำลังจูบเรานี่ไง... อาอยากจูบเราไปทั้งตัวจนอดใจแทบไม่ไหวแล้ว” เขาออดอ้อนพลางลูบไล้เรือนร่างงดงามของหญิงสาวพร้อมกับซุกไซ้จมูกโด่งไปทั่ว
“อาธัน... อย่าค่ะ”
“เป็นเมียอาเถอะนะ”
คำขอตรง ๆ ทำเอาหัวใจกระตุกวูบ ผิงจันทร์ที่อ่อนระทวยไม่มีแรงจะห้ามปรามเขาได้แต่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับบิดกายหนี ถึงจะอยากผลักใสเขา แต่แรงดึงดูดระหว่างเพศก็ควบคุมให้เธอทำอะไรอย่างที่ใจต้องการไม่ได้
“อย่าค่ะ”
“ตามใจอาเถอะนะ ดูสิอาแทบทนไม่ไหวแล้ว” เขาอ้อนจนน่าสงสาร
ผิงจันทร์แทบจะเคลิ้มกับคำหวานล้อมของเขาแล้ว แต่สติน้อยนิดที่ยังมีอยู่ก็ดึงเธอสู่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และการต่อต้าน